180
Of het nu zware beelden waren
of broze stukjes porselein, kapitale
zilveren gebruiksvoorwerpen of fra
giele Afrikaanse maskers, ze staan
er allemaal. Voor bijna twee maan
den hebben de eigenaars er afstand
van moeten doen (de tentoonstel
ling duurt tot 16 februari), iets wat
een werkelijk kunstliefhebber in
eerste instantie niet kan.
Het was een prettig initiatief, en
van conservator Pierre Janssen, en
Stedelijk Museum een tentoon
stelling tijdens de kerstdagen ge
had. Beide keren in de oorlog. Het
waren slechts kleine exposities,
van een vijfentwintig nummers elk.
Dat kwam door de oorlogsmoeilijk
heden, het tekort aan personeel
en de angst van de mensen hun
schatten af te staan.
Na de oorlogsjaren ontstond in
Schiedam een zekere gretigheid
voor het vorzomelen van kunst.
tentoonstelling apart. Maar nu,"
en met handen en woorden schil
dert hij wat hij hier bijeengebracht
heeft, „nu heb ik bijvoorbeeld
aardewerk, Delfts aardewerk,
zwart Delfts ook, maar dan móói,
dat zie je heel weinig. En echt Chi
nees en dat heerlijke blauwe Chi
nees, en Haarlems en Makkums
aardewerk. Er is 18e eeuws zilver!
En bijzonder zeldzame Afrikaanse
sculptures, en pre-Columbiaans
Schiedams familiebezitEen zilveren thee/koffie-servies midden 19e eeuws,
vervaardigd t.g.v. de zilveren bruiloft van een lid van het geslacht Nolet.
van de kunstverzamelaars van Schie
dam, om juist voor Kerstmis deze
tentoonstelling mogelijk te maken
opdat iedereen er in de vrije dagen
heen kan gaan. Het is stellig geen
kerst-tentoonstelling wat het on
derwerp betreft. De enorme varia
tie van de tentoongestelde artikelen
maakt dat direct duidelijk. Maar het
is wel een expositie juist voor deze
dagen. De gedachte achter deze
tentoonstelling is, zo véél mogelijk
mensen te laten proeven van de
schoonheid, om te laten zien hoe
onverbrekelijk de schoonheid, in
welke kunstvorm dan ook thuis
hoort bij de mens.
Al tweemaal eerder heeft het
Vooral moderne kunst werd door
tal van Schiedammers aangekocht.
Voeg nu bij een greep uit deze
moderne kunst ook nog een flinke
portie oude schilderijen, beeld
houwwerken, keramiek, meubelen
en zilver en het beeld van deze
tentoonstelling begint te dagen.
Echter, om het beeld zuiver te
krijgen is een tocht door de zalen
van het Stedelijk Museum nodig,
teneinde te zien hoe groot de ver
scheidenheid van objecten is, zowel
van aard als wat „leeftijd" betreft.
Er is zoveel, dat grafisch werk
niet eens aan bod kon komen.
„Dat komt nog wel", voorspelt
Pierre Janssen, „dat wordt een
beeldhouwwerk, ja hoe krijg je
zo iets 't is subliem, werkelijk
subliem."
En met wijdopen ogen, die de
gehele tentoonstelling zien voorbij
trekken, vertelt de conservator:
„Ik heb een allermerkwaardigste
verzameling bronzen goudgewicht
jes, nog geen vijf centimeter," zijn
vingers wijzen de hoogte, een lach
flikkert over zijn gezicht, gevolgd
door een verraste geboeidheid.
„Deze tentoonstelling wordt geen
herhaling van vorige, oh ja, er
zijn enkele stukken, die zo fijn zijn,
dat je het niet laten kunt ze te
tonen, bijvoorbeeld dat Kanghi
porselein. Eén van de verzamelaars
