181
Uit een Schiedomse verzamelingboven: Makkums bord,
onder: Frans bord, beide 18e-eeuws
had dat en mij was voorspeld:
Je mag er het stof nog niet vanaf
blazen! maar nou heb ik het
hier. Dat betekent veel voor de
mensen, het zo maar af te staan
voor bijna twee maanden. Je ziet
ook een moment-opname van een
Schiedamse familiegeschiedenis uit
de 19e eeuw. Een kompleet zilver
servies, vol ornamenten. Geschenk
voor een 25-jarig huwelijksfeest.
Een kapitaal geschenk.... ik heb
uitsluitend gekeken naar interes
sante dingen, niet naar tijdperken
en niet naar Kerstmis. Het is geen
pronk-tentoonsteiling, maar eerder
een aanmoediging. Kunst hoort niet
in een museum. Kunst? Kunst hoort
in huis, bij de mensen in huis. Hier
is nu te zien hoe er door de mensen
met onderscheidingsvermogen kunst
is verzameld. Gevarieerd, heel veel
van allerlei heb ik nu hier. Van
olifant-maskers tot oude schotel
tjes en van nieuwe schoteltjes tot
oude zilveren theepotjes, zo zou
je het kunnen stellen. Ik heb dingen
van verzamelaars, die slechts 1 a 2
stuks hebben. Ik heb sublieme stuk
ken gezien bij mensen, die dan aar
zelend hun kast openden. Och,
kijkt u maar, dit is het en ik weet
niet preciesMaar ik wist het
direct. Ja die mensen vermoedden
de waarde, maar ze durfden het
niet te geloven. Heel aardig: ik
heb een mevrouw precies kunnen
vertellen niet alleen door wie,
maar ook in welk jaar haar kande
laar was gemaakt! Doorde museum
transporteurs 's bet allemaal op
gehaald. Heel voorzichtig, oh ja,
ze pakken het bij de mensen in,
rijden ook voor Boymans. Heel
apart vak."
Dit zijn voor Pierre Janssen de
bijzaken, waar hij als tersluiks even
over praat, maar onderwijl sprin
gen zijn gedachten terug naar de
tentoonstelling in haar geheel, die
hem fascineert en die ons zal fasci
neren, zal verrukken om de veel
heid, om de verscheidenheid ook,
om het onverwachte vooral, dat er
zoveel schoonheid schuilt achter de
gevels van een oude stad.
TINEKE T. MEIJER.
