194
Achter een van de verveloze deu
ren heeft iemand zijn glanzende
auto gestald. Binnen ligt nog een
stapel oude zakken. Het is een oud,
verlaten oord, maar van een maca
bere triestheid, alsof een vreemde
plaag de boerderij heeft getroffen
en alle leven heeft weggevaagd
zonder ook maar een spoor achter
te laten.
Het is een bekende boerderij ge
weest, daar vlak bij de Spoeling-
brug, een heel bekende en grote
boerderij, maar de gloriedagen
zijn vervlogen.
En dat is alles wat er in Nieuw-
land nog herinnert aan het verle
den, een oud gemaal, een stenen
poort, een ruïne van een boerderij.
De industrie wint de strijd zonder
geweld, hier in de Nieuwlandse
polder.
Tussen het oude en het nieuwe
ligt in de tijd een niemandsland,
waarin het oude zichzelf liquideer
de, omdat het geen toekomst meer
zag. De opgetrokken nieuwe hui
zen, de strakke, heldere fabrie
ken, ze vinden nog slechts een
enkele herinnering aan vroeger,
maar veel is het niet.
laag gras groeit tussen oude, hob
belige keien. De klimop groeit
weelderig over kleine schuurtjes
en een verbrokkelde muur.
Een bijna vergaan luikje beweegt
traag in de wind. De schuren heb
ben lage, halfronde deurtjes, de
een naast de ander. Voor de schuur
langs loopt een brede goot. Daar
waren de stallen van de spoelings
varkens, maar de weeë, zoete geur
van de mesterij is verdwenen.
Boven: Het v. d. Goes-gemaal in de
herfstige mist. Rechts: Ook dit valt
aan de Noordvestsingel te zien.
