EEN
SCHIEDAMMER BINNEN DE
,.D£ KUNST IS een internationaal verschijnsel," zei Kees Rijk van Ravens, toen hij
afstudeerde aan de Academie van Beeldende Kunsten te Rotterdam. Hij wachtte
niet tot hij, na de wandschildering in het bijkantoor van de Spaarbank Anno 1820 aan
de Lorentzlaan, nog meer opdrachten zou krijgen in zijn geboortestad Schiedam, maar
trok er op uit, de wereld in. Nu hangen er tekeningen en schilderstukken van hem, zo
ongeveer van Gibraltar in het zuiden tot Hammerfest in het noorden en een openbaar
gebouw in Narvik heeft hij versierd met een paar decoratieve vierkante meters Kunst
met een grote K. Hij heeft in zijn eentje de cultuur van onze stad een betere naam
gegeven en dank zij de kracht van zijn soberheid een prestatie kunnen leveren, waarover
vele stoere Noren en Zweden nu nog vol verbazing het hoofd schudden. Hij is nl., hoewel
slechts onervaren skiër, helemaal alleen op sneeuwschoenen door Lapland getrokken,
heuvel op, heuvel af van de Botnische Golf naar de Noordelijke IJszee. Dwars door
Europa's laatste wildernis, zoals hij het zelf betitelde.
198
Kees van Ravens sliep in een
iglo onder Laplands hemel
Hoeveel volharding moet hij daar
voor hebben opgebracht? De jonge
kunstschilder, nog geen vijfentwintig
jaren oud, maakte zijn tocht, die
door iedereen onzinnig, onbegonnen
werk, een onmogelijk ding werd ge
noemd, gedreven door het ver
langen de Lappen te leren kennen
in hun natuurstaat. Om de magische
kracht van het eenzame, bosom-
zoomde sneeuwlandschap zelf te
ondergaan, om zijn jonge krachten
te meten aan het gevaar en het
onbekende. Dat begon al in Noor
wegen, toen hij het laatste spoor
wegstationnetje een driehonderd
kilometer achter zich had gelaten.
Een land lag voor hem waar men
uren kan lopen zonder een mens te
zien. De zwarte bergwanden met
hun grijze sneeuwvlakken stonden
daar dreigend rondom hem. Grauwe
luchten hingen laag over de een
zame ruwverharde weg. Tijdens de
donkere maanden valt hier zoveel
sneeuw, dat men de wegen hier en
daar heeft overtunneld en van ruwe
heiningen heeft voorzien, zodat er
ook bij ongunstig weer nog enig
verkeer mogelijk is. Niet ver van
de Poolcirkel maakte hij kennis
met de toendra, een roestbruin
landschap, met verloren in de ruim
te een grote groep „reizigers"
een grote kudde rendieren, die op
weg waren naar hun winterverblijf.
QOK KEES VAN RAVENS heeft
zich een winterverblijf gezocht.
In Tromsö aan de westkust van
Noorwegen wachtte hij op het
goede klimaat. Dat goede klimaat
wilde voor hem zeggen: op sneeuw
en helder vriezend weer, zoals dat
hier regel is, wanneer de eerste
wintermaanden achter de rug zijn.
In de omgeving van Tromsö bond
hij voor het eerst de sneeuwschoe
nen aan en dagenlang heeft hij zich
hier geoefend in wat toch waarlijk
geen gemakkelijke sport is. Tijdens
die oefentochten beklom hij in de
omgeving van Tromsö een berg,
waarbij hij diep in de sneeuw weg
zakte en eerst na vele uren van
worstelen de top bereikte, waar de
ijspegels aan de rotspunten door de
snijdende westenwinden tot hori
zontale pieken waren gevormd.
Daar leerde hij voor het eerst de
eenzaamheid kenneneen dode stille
wereld tot aan de horizon, moeilijk
Pakhuizen aan de haven in Tromsö. De mensen gebruiken
een soort fietsslee.
