200
gezicht als waren het scherpe naal
den. Versuft van de kou en met be
vroren oren werd hij door de Lap
pen opgevangen, die met verre
kijkerszijn afdaling hadden gevolgd.
Een andere keer is hij in deze een
zaamheid de weg kwijtgeraakt en
het duurde twee dagen voor hij
weer een menselijke woning ont
waarde. Dan weer gleed hij op zijn
sneeuwschoenen over de opper
vlakte van een bevroren meer, zo
groot als de voormalige Zuiderzee,
waar het ijs hier en daar tot bizarre
maankraters was opengebarsten
met in het midden een omhoog-
geperst blok steen. Het ijs werkte
onder zijn voeten en er sprongen
scheuren in met het geluid van een
ver verwijdera onweer.
Als een held gevierd
1/EES RIJK VAN RAVENS heeft
kennis gemaakt met beren en
rendieren, met verblindende buien
poolsneeuw, met het jagerlatijn en
de wolvenverhalen van de eenzame
In het land van de rendieren.
Barendszee, een nieuw gebied toe
gewezen, een gebied, zo groot als
Gelderland met slechts 52 wonin
gen. In de nederzetting aan het
Sevetti-meer, waar de 350 leden
van deze stam bijeen wonen, ont
moette hij een Nederlands echtpaar,
dat hier woont, de Haarlemmers
Hank en Ernst Dixon. Hij stelde er
vast, dat ook voor deze oeroude
Lappenstam het moderne tijdperk
is aangebroken, met zijn scholen en
zijn radio. Per vliegtuig keerde hij
terug naar het punt 200 km
terug waar hij twee weken voor
dien zijn skitocht had onderbroken.
In de Poolstorm
De nacht voor Pasen bevond onze
jonge kunstschilder zich dicht bij
het gehucht Vuotso, een neder
zetting in centraal Fins Lapland in
een volkomen verlaten streek, waar
hij tegen de avond een iglo bouwde.
Dat was een extra koude nacht.
Toen hij niet kon slapen van de kou
en zijn hoofd eens buiten stak door
de kleine opening van zijn hut, zag
hij op zijn thermometer, dat het
kwik was gedaald tot 24 gr. C.
onder nul. Op het moment, dat de
Nederlanders de volgende morgen
hun paaseitje tikten, stortte zijn
iglo in elkaar. Het ding had trou
wens zijn dienst gedaanLang
zaam trok hij opwaarts naar de
Kaunispaa, de „schone hoofden";
de wind wakkerde aan tot storm
kracht en met moeite hield hij zich
op de sneeuwschoenen in evenwicht.
De ijskappen van de bergen blonken
in het felle zonlicht en in die hele
dode wildernis was er niet één
plekje dat bescherming bood tegen
de snijdende orkaan. Op de top ge
komen ontdekte hij een paar vlek
jes, die hij aanzag voor blokhutten
en hij besloot tot een afdaling,
hoewel zijn krachten hem bijna be
gaven. De sneeuw striemde in zijn
Lappen, met ontberingen, waar
niemand uwer ooit van heeft ge
droomd. Na een skitocht van twee
maanden bereikte hij de andere
kust. Ach, de laatste dagen was het
meer lopen dan skiën, omdat de
sneeuw onder zijn voeten smolt.
Tegen een te zachte winter is het
moeilijk vechten, zo verzuchtte hij.
Toen hij in de omgeving van Ham-
merfest de Noorse grens bereikte,
was de rendiertrek juist begonnen.
Onmetelijke kudden bewogen zich
weer in de richting van de koele
kusten. Vijftig km voor de Porsan-
gerenfjord was het gedaan met de
sneeuw, het rendiermos kwam weer
in plukken te voorschijn. In Ham-
merfest werd Kees Van Ravens als
een nationale held ingehaald. Het
kwam goed voor hem uit, dat men
hem gratis logies en gratis maal
tijden bood, want zijn reiskapitaal
was tot ruim acht gulden geslonken.
Hij kwam in de krant als de skiënde
globetrotter en als de man van de
ski-maraton van 1100 km. En die
hele tocht het is goed dit nog
eens te zeggen heeft onze reizi
ger gemaakt op vegetarisch voed
sel. Hij gebruikte elke dag een kilo
havermout, vermengd met ge
droogde vruchten en bevochtigd
met gesmolten sneeuw of rendier-
melk, voorzover deze bij de Lappen
verkrijgbaar was. Hij had een nood
rantsoen gedroogde vis bij zich,
maar heeft daarvan niet gegeten:
hij wou bewijzen, dat dergelijke
tochten ook door vegetariërs kun
nen worden gemaakt, en dat vlees
gebruik voor onderzoekers in arc
tische gebieden niet per se nodig
isGerard Lutke Meyer.
Visdroogschuren in een haven in het noorden
van Noorwegen.
::vx tVjkèhJttl "T'nc-MVë Af
