Schoten in de nacht m n n n n n m nnnnnr 30 „GEO-POLITIEK' Let nou op, Reinrich. De aarde is rond; het Duitsche vaderland is het centrum van de aarde. Derhalve is het vaderland eeuwig omsingeld. Q.E.D." Ih heb net gehoord, dat we naar Holland gezonden zullen worden, voor het geval de Fuehrer daar een onderdrukte min, derheid noodig heeft, om die te gaan redden van de onmenschelijke Nederlanders.** 15 November 1939. Hermann, Hermann. Door een paar Japansche successen moet je nou toch niet- direct al je vertrouwen in de Germanen gaan verliezen." Schemerdonker van de heel vroege ochtend van zaterdag (f mei 1945. Vrijdagavond kwart voor negen had de Belgische uitzending van de B.B.C. uit Londen doorgegeven, dat het Duitse opper bevel op de Lüneburgerheide had gecapituleerd voor de Brits- Amerikaanse overmacht. Het was juist voor de spertijd van 9 uur. Radio's waren er niet meer, mochten er althans niet zijn. Elektrische stroom, waarop ze zouden moeten werken, was er ook niet. En toch, wonderlijk snel ging het gerucht van mond tot mond door de stad, de bevrijding werd al schuchter gevierd, maar de Duitse weermacht was nog heer en meester en veegde de straten schoon. Pas om 6 uur 's ochtend mochten wij weer buiten. Maar in het schemerdonker van die heel vroege zaterdagochtend ongeveer 4 uur trekt een patrouille van de Binnenlandse Strijdkrachten, in blauwe overall met koppel, stalen helm op het hoofd, zwaar gewapend met stenguns en revolvers, door de Willem de Zwijgerlaan. Doel pand No. 42. Het huis wordt op de hoeken en in de tuin afgezet, de stenguns klaar om te vuren. De patrouille-commandant met 2 man trekken de noodbel en ram melen op de deur; de bewoner wordt gesommeerd de deur te openen. Maar er verschijnt niemand. Het geduld is spoedig uitgeput; de ramen van de tuindeuren worden rinkelend ingetrapt en de 3 man dringen met de revolvers in de hand naar binnen. Beneden niets te vinden; boven een omgewoeld bed, maar niet de gezochte man. Alleen de vrouw, die naar een toilet gevlucht is en erbarmelijk begint te gillen. Maar aan de overkant van de Willem de Zwijgerlaan volgt de toen nog anonieme commandant der Binnenlandse Strijdkrachten het verloop met spanning. Hij ziet een figuur uit het dakraam in de dak goot klimmen en via die goot krui pen naar het openstaande dak raam van pand No. 40 van wijlen de heer Edw. den Hoed. Noodgedwongen moest de anoni miteit worden prijs gegeven en de ontwikkeling aan de patrouille commandant worden medegedeeld. De actie verplaatste zich dus naar pand No. 40. De heer Den Hoed wees alleen naar zijn beneden-voor- kamer. Daar werd dus de sommatie onmiddellijk naar buiten te komen luide uitgebracht, driemaal her haald, geen resultaat. Toen flitsten met ratelend geluid enkele stengun-salvo's door de rui ten, gevolgd door hevig glasgerin kel. Later bleek, dat een der salvo's merkwaardigerwijs juist een steun had weggeschoten van een salon- kast, waarin het kristal- en glas werk was geborgen. Na al dat lawaai was de zaak beslist: de gezochte kwam in pyjama, de handen in de hoogte, naar buiten, smekend: „Niet dood schieten, niet doodschieten". Daar ging de gevreesde, de aller naarste, maar gevaarlijke Versteeg, S.S.-er, door de Duitsers aangesteld als Commissaris van Politie in Schiedam, nadat hij tevoren in Amersfoort en Arnhem veel ellende had veroorzaakt. Hij werd niet op staande voet doodgeschoten, zoals hij vreesde De anti-Duitse grapjes op deze pagina's zijn genomen uit het boekje „Moffenspiegel" dat door de R.A.F. in de oorlogsjaren werd verspreid. Zij zijn vervaardigd door de bekende cartoonist Osbert Lancaster.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamse Gemeenschap (tijdschrift) | 1960 | | pagina 10