Schoten in de nacht
m
n n n n n m
nnnnnr
30
„GEO-POLITIEK'
Let nou op, Reinrich. De aarde is rond;
het Duitsche vaderland is het centrum van
de aarde. Derhalve is het vaderland
eeuwig omsingeld. Q.E.D."
Ih heb net gehoord, dat we naar Holland
gezonden zullen worden, voor het geval
de Fuehrer daar een onderdrukte min,
derheid noodig heeft, om die te gaan redden
van de onmenschelijke Nederlanders.**
15 November 1939.
Hermann, Hermann. Door een paar
Japansche successen moet je nou toch niet-
direct al je vertrouwen in de Germanen
gaan verliezen."
Schemerdonker van de heel vroege ochtend van zaterdag
(f mei 1945.
Vrijdagavond kwart voor negen had de Belgische uitzending
van de B.B.C. uit Londen doorgegeven, dat het Duitse opper
bevel op de Lüneburgerheide had gecapituleerd voor de Brits-
Amerikaanse overmacht.
Het was juist voor de spertijd van 9 uur.
Radio's waren er niet meer, mochten er althans niet zijn.
Elektrische stroom, waarop ze zouden moeten werken, was er
ook niet.
En toch, wonderlijk snel ging het gerucht van mond tot mond
door de stad, de bevrijding werd al schuchter gevierd, maar de
Duitse weermacht was nog heer en meester en veegde de straten
schoon. Pas om 6 uur 's ochtend mochten wij weer buiten.
Maar in het schemerdonker van
die heel vroege zaterdagochtend
ongeveer 4 uur trekt een patrouille
van de Binnenlandse Strijdkrachten,
in blauwe overall met koppel, stalen
helm op het hoofd, zwaar gewapend
met stenguns en revolvers, door de
Willem de Zwijgerlaan.
Doel pand No. 42.
Het huis wordt op de hoeken en
in de tuin afgezet, de stenguns
klaar om te vuren.
De patrouille-commandant met
2 man trekken de noodbel en ram
melen op de deur; de bewoner
wordt gesommeerd de deur te
openen.
Maar er verschijnt niemand.
Het geduld is spoedig uitgeput;
de ramen van de tuindeuren worden
rinkelend ingetrapt en de 3 man
dringen met de revolvers in de hand
naar binnen.
Beneden niets te vinden; boven
een omgewoeld bed, maar niet de
gezochte man. Alleen de vrouw,
die naar een toilet gevlucht is en
erbarmelijk begint te gillen.
Maar aan de overkant van de
Willem de Zwijgerlaan volgt de
toen nog anonieme commandant
der Binnenlandse Strijdkrachten het
verloop met spanning. Hij ziet een
figuur uit het dakraam in de dak
goot klimmen en via die goot krui
pen naar het openstaande dak
raam van pand No. 40 van wijlen
de heer Edw. den Hoed.
Noodgedwongen moest de anoni
miteit worden prijs gegeven en de
ontwikkeling aan de patrouille
commandant worden medegedeeld.
De actie verplaatste zich dus naar
pand No. 40. De heer Den Hoed
wees alleen naar zijn beneden-voor-
kamer.
Daar werd dus de sommatie
onmiddellijk naar buiten te komen
luide uitgebracht, driemaal her
haald, geen resultaat.
Toen flitsten met ratelend geluid
enkele stengun-salvo's door de rui
ten, gevolgd door hevig glasgerin
kel. Later bleek, dat een der salvo's
merkwaardigerwijs juist een steun
had weggeschoten van een salon-
kast, waarin het kristal- en glas
werk was geborgen.
Na al dat lawaai was de zaak
beslist: de gezochte kwam in
pyjama, de handen in de hoogte,
naar buiten, smekend: „Niet dood
schieten, niet doodschieten".
Daar ging de gevreesde, de aller
naarste, maar gevaarlijke Versteeg,
S.S.-er, door de Duitsers aangesteld
als Commissaris van Politie in
Schiedam, nadat hij tevoren in
Amersfoort en Arnhem veel ellende
had veroorzaakt.
Hij werd niet op staande voet
doodgeschoten, zoals hij vreesde
De anti-Duitse grapjes op deze pagina's zijn genomen uit het boekje
„Moffenspiegel" dat door de R.A.F. in de oorlogsjaren werd verspreid. Zij
zijn vervaardigd door de bekende cartoonist Osbert Lancaster.