TENNIS
NIETS
VOOR
TRAGEN
229
Schiedam tennist sinds 1896
De Duitse dichter Heine heeft eens opgemerkt, dat in Nederland alles
vijftig jaar later gebeurt. Wij weten niet, waarop Heine deze naar
geestige opmerking heeft gebaseerd, in ieder geval niet op de historie
van het Nederlandse tennisspel, want dat moest nog geboren worden
toen Heine reeds was overleden.
Voor de Nederlandse navolging van het Engelse tennisspel, het lawn-
tennis, dat op een grasveld (lawn) werd gespeeld, gaat Heines uitspraak
dus niét op. Nederland was er bijzonder snel bij om het tennisspel in
te voeren, nadat de Engelse majoor Wingfield in 1874 patent had aan
gevraagd op lawntennis, een sport, die was afgeleid van het zeer oude
'Engelse tennis', dat al veel vroeger binnenshuis tegen een muur werd
beoefend.
Rond 1885, elf jaar na de belangrijke stap van majoor Wingfield, werd
tennis in ons land geïntroduceerd; veertien jaar later werd de Neder
landse Lawntennis Bond opgericht, die intussen al koninklijk is ge
worden. Het tennis vond overal navolging, wat leidde tot stichting van
het supranationale orgaan, de Fédération Internationale De Lawn
tennis. Al vijftig landen waren bij het uitbreken van de tweede wereld
oorlog bij deze federatie aangesloten, welk aantal na de oorlog uiter
aard nog steeg.
De tennisbaan bij Hein in 't Hol
Nederland bleef niet achter; Schiedam kwam uit de rij van enthousiaste
toeschouwers naar voren om een balletje te leren meeslaan. Onze
stad startte met een goede 'service' (de eerste slag in het tennisspel):
de Schiedamse Lawntennisvereniging, S.L.V., behoort tot de oudste
tien clubs van Nederland. Dat is te danken aan Sofie E. Maas, telg uit
een bekend Schiedams geslacht, die het initiatief voor de oprichting
van de S.L.V. nam. Op 29 januari 1896 vond de eerste algemene ver
gadering plaats en de club begon met 28 leden. De leden hadden het
niet gemakkelijk; een artikel uit het reglement luidde: 'De heeren
leden zijn verplicht de baan te rollen'Maar dat schrikte niemand
af. In Engeland speelde men tennis op gras, hout, gemalen baksteen
of cement. Schiedam koos cement voor zijn eerste tennisbaan, aan de
Nassaulaan, naast de woning van Hein in 't Hol, concierge van het
kantongerecht. De baan was vier meter te kort, maar welke beginne
ling kijkt daar naar!
Tot het gezelschap van tennisliefhebbers trad al gauw toe de junior
vereniging 'Ready', in 1900, waarna andere clubs, zoals 'Game' ras
volgden. Ready bezat een baan op 't Hoofd, bij de kistenmakerij van
Van Deventer. Dié jonge lieden hadden het wel uitgezocht: er waren
lorries, waarop zij heerlijk rond toerden, ging dat vervelen, wel, dan
was er altijd wel een (lekke) roeiboot om te spelevaren in het Balken-
gat of het écn of andere voorbijstomend schip met een zwaaiende en
joelende bemanning.
Sterk verhaal
Waar iets nieuws komt, ontstaan meteen de sterke verhalen. Tot het
'visserslatijn' van de Schiedamse tenniswereld behoort dit verhaaltje,
dat misschien tóch waar is. Bij de Kethelweg had de S.L.V. enige jaren
ook een baan, met hoge hekken, temidden van weilanden, waarin
de koeien lodderig het grasveld maaiden. Tijdens een partijtje had
een beginneling de euvele moed de bal over het hekwerk te slaan.
Zijn tegenstander, een routinier, rende bliksemsnel door het hek
deurtje, in het weiland, naar de aansuizende bal, tikte hem met een
krachtige slag weer keurig over het hek terug en bestond het om nog
vóór de beginneling de bal weer had kunnen retourneren, terug te
rennen naar zijn plaats achter het net
Rond 1917 kwamen in Schiedam de eerste gravelbanen aan de Nassau
laan die overigens, mét de houten keten op de banen, in de tweede
wereldoorlog sneuvelden. De gravel werd omgespit om het koolas er
onder uit te krijgen, het hout verdween eveneens naar de kachels. In
1947 werd het tennispark Spieringshoek geopend.
Schiedam kende natuurlijk ook zijn kampioenschappen: vanaf omstreeks
IR. S. MOESKER t
Het heengaan van Ir. S. Moesker op
nieuwjaarsdag is in de eerste plaats een
zware slag voor zijn gezin, dat man en
vader in de kracht van zijn leven verliezen
moest. Ook echter voor de gemeente
Schiedam betekent het overlijden van zijn
directeur van de Dienst van Gemeente
werken een groot verlies. Door het heen
gaan van de heer Horvath reeds ernstig
gehandicapt, werd deze dienst door dit
tweede sterfgeval vrijwel van zijn leidende
figuren beroofd.
Ir. Moesker, vele jaren adjunct-directeur
en sedert 1 juni 1959 directeur, was spe
cialist op het gebied van de riolering en
had een groot aandeel in de bouw
van het centrale rioolgemaal aan de
Marconistraat. Naast zijn veelsoortige
arbeid in verband met de grote stads
uitbreiding, was hij ook lange tijd een
deskundig brandweercommandant, ge
liefd bij zijn mannen om zijn doortastend
heid en zijn juiste oordeel.
