een kleine Spnnnse miAuela
En ondanks onze flater zijn we al direct volop in ge
sprek. Gemakkelijk onderuit in een stoel, een ge
zellig huisjasje aan, babbelt hij er ongedwongen op
los en het gesprek krijgt (gelukkig) niets van het
normale interview met „Hoe Hij Er Toe Kwam" en
„Hoe Het Allemaal Verder Ging". Want denk vooral
niet dat de wereld voor hem een oord is, dat om 'n
aantal gitaren is heengebouwd. Het hele gesprek ge
tuigt van een ongemeen veelzijdige belangstelling
en geeft vooral ook blijk van zijn moderne opvat
tingen: „Ach meneer, denk alstublieft niet dat ik,
omdat ik me nu eenmaal op klassieke muziek oriën
teer, zo'n mannetje ben van „vroeger was 't allemaal
zo mooi en van onze tijd deugt er niets", ik ben gek
op de tijd waarin wij leven; ik houd van spanning
en dynamiek, prachtig is dat, je ziet en hoort de
wereld als het ware groeien en dat maakt me enthou
siast. Ja, ik zie er misschien niet zo piepjong meer uit,
maar wat dat betreft reken ik mezelf toch nog graag
tot de jeugd. Ik heb natuurlijk door m'n werk veel
met jonge mensen te maken en ik vind het heerlijk
als ik ze soms zo enthousiast hoor praten. Ik houd
van hun directe manier van denken en doen en daarom
en er vlamt even drift door z'n toon kan ik
me zo nijdig maken, als ik zie hoe de jeugd vaak ver
pest wordt. Ja, ook op muzikaal gebied. Het is toch
zonder meer misdadig wat er op dat gebied gebeurt:
ze laten die kinderen maar als wilden hameren op
volkomen verziekte muziekinstrumenten, 'n Elektrische
gitaar! Heb je 't ooit zo dol gehoord? En tot over
maat van ramp zetten ze ze dan ook nog 'ns onder de
ER is eigenlijk niets buitengewoons aan hem, als
we hem opzoeken in zijn woning aan de Fulton-
straat; een onopvallende woning en wij bedoelen
er niets denigrerends mee een onopvallende man.
En toch oefent hij een van de meest exclusieve be
roepen uit van ons hele land: de heer Swagemakers
is gitaarbouwer.
Néén, we bedoelen niet gitarenfabrikant: iemand die
bij tientallen de pingelkistjes van de lopende band
laat rollen; voor een gitaarbouwer is de kwantiteit,
het produktiecijfer bijzaak, voor hem geldt alleen de
kwaliteit of, zoals hij 't zelf zegt: 't karakter van ieder
instrument afzonderlijk, maar daar komen we straks
nog op terug.
Eerst moeten we de lezer in alle eerlijkheid bekennen,
en we doen dat niet dan schoorvoetend, dat we onze
eerste ontmoeting met de heer Swagemakers be
gonnen met het neerknallen van enkele uit de kluiten
gewassen bokken. Toen we namelijk zijn studeer
kamer binnenstapten en aan de wanden enkele snaar
instrumenten zagen hangen, uitten we onze overi
gens oprecht gemeende bewondering voor die
fraaie „gitaren". Er was iets in z'n ogen van: „Nou,
prettig dat ze me zo'n deskundige op m'n dak ge
stuurd hebben", toen hij ons uitlegde: „Dat is 'n
quintbas, daarnaast hangt 'n terts-gitaar en dat, nee
die daar, dat is 'n Spaanse vihuela, dubbel besnaard,
ziet u wel
schijnwerpers, zodat ze helemaal uit 't lood geslagen
raken. En waarom dacht u Om geld, om niets anders
dan geld worden die kinderen eigenlijk volkomen
opgeofferd. De man, die dat laatst voor de televisie
gezegd heeft, die had volgens mij 't grootste gelijk
van de wereld, ondanks alle protesten en mooi-
praterijen achteraf. En daar blijft 't dan nog niet
eens bij: om de maat maar helemaal vol te maken
wordt de mensheid volgestopt met de ergst denk
bare muzikale smakeloosheden en wanprodukten.
't Zou toch zonder meer verboden moeten worden,
wat ze soms durven doen: 't Wiegelied van Mozart
in Dixieland-stijl! Hoe halen ze 't in hun hoofd. En
vooral ook: wat een gebrek aan originaliteit! Oh,
denk niet, dat ik iets tegen de jazzmuziek heb. Dave
Brubeck bijvoorbeeld mag ik heel graag horen spelen.
Dat is 't hem juist: de jazz is van zichzelf rijk genoeg
om het zonder dergelijk smakeloos plagiaat te kunnen
stellen.
Karakter is voor mij iets heiligs. Dat geldt voor de
jeugd, dat geldt voor muziek en dat geldt ook voor
muziekinstrumenten. Daarom vind ik het ook zo'n
onzin om in een gitaar of nog gekker in een
viool een elektrisch element te bouwen. Er blijft niets
over van het oorspronkelijke instrument en 't is ner
gens voor nodig, neen, óók niet in de jazz. Speelde
Django Rheinhardt op zo'n elektrisch geval? Welnee,
dat had die man niet nodig; hij maakte zo zonder
30
