PIETER
SLOOF IS
NIET
NEER TERUGGEKOMEN
124
Het is nooit helemaal donker in de stad. Toch staat 's avonds aan de
Nieuwe Haven het benzinestation als een helder paleisje in de duisternis.
Bromfietsen ruisen erlangs naar de BK-laan, de passerende bus zal op
tijd bij de volgende halte staan.
Maar op de dag is de gehele Nieuwe Haven paleis, één groot paleis, jazeker.
Lichtblauw plafond, spiegelende vloer, vensterbank vol bloemen.
Einde van de beeldspraak, en de verklaring: de blauwe hemel, het water, met
kleurenfoto's van ligschepen, wolken, pakhuizen, een molen, bomen.
En die vensterbank vol bloemen dan? Dat is de bloemenschuit, een schip vol
planten van allerlei naam, maar voor de voorbijgangers ook een verrassing van
kleuren in een stad van steen. Een schip dat elke dag feest viert.
De nazaten van de rijkste Aalsmeerse families zijn hier bijeen: de geraniums,
wit, roze, en de vrijmoedige rode, witte margrieten met een bescheiden make-up
aan geel, oranje afrikanen, zeer schone duizendschonen, de fuchsia's, de
petunia's
Tot verleden jaar organiseerde de heer Pieter Sloof de feesten. Hij deed het
al meer dan vijfentwintig jaar. Het vorig seizoen hebben we vergeefs op zijn terug
keer gewacht. Pieter Sloof was als een trekvogel. Tegen de herfst verdween hij,
in het voorjaar zagen we naar hem uit: zijn bloemenschuit maakte de lente in
onze stad. Maar in 1960 kwam de varende bloemenman niet terug. Zijn lig
plaats bleef leeg; na verloop van enkele weken stapte een ander naar de
havenmeester om toestemming te vragen voortaan zijn kleurenschuit daar te
mogen meren. Een jarenlange traditie was ten einde.
In tegenstelling tot ,,de nieuwe" wóónde Pieter Sloof op zijn schip, met zijn
vrouw. De roef was niet groot; misschien dat Pieter vanwege de lage behuizing
een beetje krom liep.
