GROETEN
VAN
VER
NOORD-RHODESIË
CANADA
190
De Schiedamse Gemeenschap wordt
hier van 't eerste begin tot 't laat
ste eindje gelezen, d.w.z. de adver
tenties geven mij altijd weer 'n
leuke herinnering aan de Schie
damse straten, waar we zo dikwijls
door kwamen. De namen her
inneren dikwijls aan oud-klasge
noten. Dan natuurlijk de ontwikke
ling van het stadsleven en 't stads
beeld; er zit vaart in. Mijn eerste,
uiteraard vage, impressie was toen
Vader naar de Veenlantstraat ging.
De Aleidastraat was toen het einde
van Schiedam. In 1956 waren er
heel wat wandelingen nodig om al
't nieuwe op te nemen, 'n Vliegtuig
kwam eraan te pas om 't in vogel
vlucht te zien. Wat kan ik er anders
aan toevoegen dan: ga voort op de
ingeslagen weg en maak er iets
moois van. Dank aan de archivaris
van 't museum voor zijn pioniers
werk en de culturele opgang.
Inderdaad geeft 't lezen van de
Schiedamse Gemeenschap mij veel
genoegen en 'n moment van rust
om weer wat op te kikkeren voor
't werk wat er hier te doen is.
Steeds weer vinden we kracht in de
edelmoedigheid van anderen, die
zich zo spontaan geven, 't Is zo
moeilijk voor stadsmensen om zich
in te denken, hoe wij hier werken.
Waar de kerken zoveel zijn in
Schiedam sta ik hier met m'n
parochie in het midden van een
gebied dat zo groot is als 1/3 van
Nederland. Van de zuidwest punt
naar 't noordoosten maken we 180
km. Dertig buitenposten zijn er te
bezoeken die ieder een 10 tot 20
dorpen omvatten. Een goede gever,
Schiedammer van geboorte, gaf me
'n bromfiets. En dikwijls is de fiets
nog de enige uitkomst om de brug-
loze riviertjes via 'n paar boom
stammen over te steken. Als die
boomstammen er zijn, want dat is
niet altijd 't geval. Ik ben echter in
't bezit van 'n zwemdiploma van de
S.Z.C. Zo geen vrees voor 't water.
Mijn hartelijke groeten aan de
Schiedamse gemeenschap.
H. Geerdes W.F.
Nu iedereen weer voorbereidingen
treft voor het komende kerstfeest,
gaan onze gedachten vanzelf terug
naar „thuis", naar „Schiedam",
waar we onze eerste Kerstmis vier
den en nog zovele nadien. We den
ken aan de enorme kerstboom, die
altijd op het Koemarktplein opge
zet wordt, we denken aan de fees
telijk versierde etalages van de be
kende winkels, waar we zo graag
onze boodschappen deden, we ho
ren in gedachten het luiden van de
klokken middernacht, wat werkelijk
een zeer bijzondere sfeer met zich
meebracht en we denken aan het
huis waarin we woonden.
Een feest zoals Kerstmis maakt
iedere emigrant wat weemoedig,
maar er zijn zoveel dingen waar
we ons mee kunnen troosten. De
vele brieven brengen ons dichter
bij huis, we worden op de hoogte
gehouden van het wel en wee in de
familie.
Het verschijnen van de „Schiedamse
Gemeenschap" brengt ook vreugde,
doordat we te weten komen wat
er in Schiedam omgaat.
We weten dat Schiedam groot en
groots geworden is. Wij leven in
een vooruitstrevend land maar in
Schiedam wordt ook hard gewerkt,
gemoderniseerd en gebouwd.
Terwijl ze thuis hazepeper eten,
doen wij het met kalkoen, wat ook
heerlijk is; al luiden onze klokken
niet zo mooi, een grammofoonplaat
kan veel vergoeden en hier in
Montreal worden niet alleen plei
nen versierd, maar ieder huis af
zonderlijk, wat een warm en fees
telijk gezicht is, vooral 's avonds als
de lichtjes aangaan. We zullen
Schiedam nooit vergeten, maar we
hebben er wel iets voor terugge
kregen.
R. Vincent-van den Brekel
