GROETEN VAN VER
PAKISTAN
192
Pakistan: de barre natuur brengt duidelijk de
nabijheid van „het dak der wereld" in herinnering.
Toen ik laatst in Schiedam was en
mijn paspoort wilde laten ver
nieuwen moest ik constateren dat
ik niet eens ingezetene van Schiedam
genoemd kon worden. Ik werd door
gestuurd naar Den Haag. Het was
een voortreffelijke gedachte van de
Schiedamse Gemeenschap om per
brief de wereld af te speuren en de
verloren ingezetenen op te zoeken.
Uw blad is een zeer geziene gast
en wordt van begin tot eind ge
lezen. Foto's en artikelen over het
gemoedelijk stadje Schiedam zie ik
het liefste omdat die herinneringen
wakker roepen. In de snelle ont
wikkeling ben ik verbijsterd en ver
loren. Een plattegrond of kaartje
zijn voor de oriëntatie zeer behulp
zaam.
Het meest bewonder ik de taaie
volharding waarmee de stichting
een gemeenschapsband probeert te
leggen met alle leden en groepen
van een heterogene bevolking. Ik
meen me te herinneren dat zo iets
in klein Schiedam al moeilijk was en
de situatie zal met een groot Schie
dam allesbehalve gemakkelijk zijn.
Bravo voor die onderneming, want
een gezonde en samenhorige ge
meenschap garanderen vrede en
geluk van stad en vaderland, van
Europa en de Wereld. Nauwkeurig
ga ik alle advertenties na om te
zien wie er mee doet, wie nieuw
overgehaald is en wie zich terug
getrokken heeft. Die bladzijden
advertenties zijn heus niet alleen
bestemd om uw blad op poten te
houden, maar ze vormen een ther
mometer. Doe er gerust een paar
pagina's bij om geen bijdragen te
hoeven weigeren. Het is verheugend
te merken, dat de B.K.-laan aan
de Schiedamse Gemeenschap is ver
knocht en waarschijnlijk aan zijn
eigen potsierlijke horloge-ketting
vast gelegd; tenminste, zijn carica-
tuur dwaalt niet meer zo dwaas in
de laatste afleveringen.
Het gezicht op Schiedam door een
Franse bril bekeken is raak. Het
valt me op dat ik niets anders dan
bomen zie, wanneer ik Bannu
binnen kom. Daar is geen toren,
geen molen en geen mast. Dat is
heel erg treurig, want hier duurt
een reisje van de ene stad tot de
andere heel wat langer dan in
Holland. Van hier uit is er in N.O.-
richting geen plaats van belang tot
128 km ver en in tegengestelde kant
is er geen stad tot 144 km verder.
In de andere richtingen zit ik ge
vangen tussen de Indus rivier en de
bergen waarover de grens loopt
met Afghanistan.
Hier gaat het ook winteren. De
zomer is voorbij. Bannu heeft 7 cm
regen gehad. Daar hoeft men geen
paraplu voor te kopen. Ga gerust
even schuilen, want de bui is zo
voorbij en als je toch een paraplu
hebt, steek hem dan op tegen de
zon. Nu is het droog. Zo droog, dat
de mensen op straat een zakdoek
tegen de mond houden om geen
stofwolken in te ademen die op
dwarrelen wanneer de school
kinderen op de speelplaats aan het
voetballen zijn.
A. Geerdes W.F.
Ter gelegenheid van het kerstfeest
vroeg de redactie enkele lezers buiten
Nederland hun gedachten over Kerstmis
en de vaderstad. De onverwacht spon
tane reacties doen wel heel duidelijk
de onbreekbare band met het Schiedam
van hun herinnering uitkomen. Uit bijna
alle brieven klinkt de vreugde op van
mensen, die maar één ding vrezen:
vergeten te worden. Er zullen onge
twijfeld meer lezers zijn met familie
in den vreemde. Het kost u zo weinig
en het betekent voor hen zo veel om
ook ons blad te ontvangen.