GROETEN VAN VER PAKISTAN 192 Pakistan: de barre natuur brengt duidelijk de nabijheid van „het dak der wereld" in herinnering. Toen ik laatst in Schiedam was en mijn paspoort wilde laten ver nieuwen moest ik constateren dat ik niet eens ingezetene van Schiedam genoemd kon worden. Ik werd door gestuurd naar Den Haag. Het was een voortreffelijke gedachte van de Schiedamse Gemeenschap om per brief de wereld af te speuren en de verloren ingezetenen op te zoeken. Uw blad is een zeer geziene gast en wordt van begin tot eind ge lezen. Foto's en artikelen over het gemoedelijk stadje Schiedam zie ik het liefste omdat die herinneringen wakker roepen. In de snelle ont wikkeling ben ik verbijsterd en ver loren. Een plattegrond of kaartje zijn voor de oriëntatie zeer behulp zaam. Het meest bewonder ik de taaie volharding waarmee de stichting een gemeenschapsband probeert te leggen met alle leden en groepen van een heterogene bevolking. Ik meen me te herinneren dat zo iets in klein Schiedam al moeilijk was en de situatie zal met een groot Schie dam allesbehalve gemakkelijk zijn. Bravo voor die onderneming, want een gezonde en samenhorige ge meenschap garanderen vrede en geluk van stad en vaderland, van Europa en de Wereld. Nauwkeurig ga ik alle advertenties na om te zien wie er mee doet, wie nieuw overgehaald is en wie zich terug getrokken heeft. Die bladzijden advertenties zijn heus niet alleen bestemd om uw blad op poten te houden, maar ze vormen een ther mometer. Doe er gerust een paar pagina's bij om geen bijdragen te hoeven weigeren. Het is verheugend te merken, dat de B.K.-laan aan de Schiedamse Gemeenschap is ver knocht en waarschijnlijk aan zijn eigen potsierlijke horloge-ketting vast gelegd; tenminste, zijn carica- tuur dwaalt niet meer zo dwaas in de laatste afleveringen. Het gezicht op Schiedam door een Franse bril bekeken is raak. Het valt me op dat ik niets anders dan bomen zie, wanneer ik Bannu binnen kom. Daar is geen toren, geen molen en geen mast. Dat is heel erg treurig, want hier duurt een reisje van de ene stad tot de andere heel wat langer dan in Holland. Van hier uit is er in N.O.- richting geen plaats van belang tot 128 km ver en in tegengestelde kant is er geen stad tot 144 km verder. In de andere richtingen zit ik ge vangen tussen de Indus rivier en de bergen waarover de grens loopt met Afghanistan. Hier gaat het ook winteren. De zomer is voorbij. Bannu heeft 7 cm regen gehad. Daar hoeft men geen paraplu voor te kopen. Ga gerust even schuilen, want de bui is zo voorbij en als je toch een paraplu hebt, steek hem dan op tegen de zon. Nu is het droog. Zo droog, dat de mensen op straat een zakdoek tegen de mond houden om geen stofwolken in te ademen die op dwarrelen wanneer de school kinderen op de speelplaats aan het voetballen zijn. A. Geerdes W.F. Ter gelegenheid van het kerstfeest vroeg de redactie enkele lezers buiten Nederland hun gedachten over Kerstmis en de vaderstad. De onverwacht spon tane reacties doen wel heel duidelijk de onbreekbare band met het Schiedam van hun herinnering uitkomen. Uit bijna alle brieven klinkt de vreugde op van mensen, die maar één ding vrezen: vergeten te worden. Er zullen onge twijfeld meer lezers zijn met familie in den vreemde. Het kost u zo weinig en het betekent voor hen zo veel om ook ons blad te ontvangen.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamse Gemeenschap (tijdschrift) | 1961 | | pagina 20