...voor een uitverkochte zaal!
DECLAMATIEWEDSTRIJD 1962
De jury bij de declamatie-wedstrijd van de S.G. bestond
uit vier personen: drie deskundigen en ik. De deskundi
gen hadden het bijzonder moeilijk: 24 deelnemers in vlot
tempo achter elkaar, cijfers geven van één tot honderd
en dan nog precies zeggen waaróm de een beter was dan
de ander.
Nou, zover heb ik het natuurlijk lang niet gebracht. Ik
heb goedsmoeds wat punten neergeschreven en als ik
opeens in de gaten had: Hé, „dit dóet me wat" dan greep
ik naar de hoge getallenzo bijvoorbeeld bij Lisette
Elshof, bij Jan Willems en zeker niet het minste bij Josée
Noordhoek.
Wat de jongere kinderen betrof is mijn mening dat ze
over het algemeen te hóóg gegrepen hadden, behalve dan
„de Konijnenbijenkorf" van Annie Schmidt, dat „lekker
lag".
Het feit dat vierentwintig jongens en meisjes het „ge
durfd" hebben was voor mij misschien wel de machtigste
sensatiewant dóe 't eens: Tot aan je nek in de zenu
wen voor een uitverkochte zaal!
Alleen bij „Barabbas" kreeg ik het gevoel: „Die durft
maar die durfde dan ook net weer iets te véél. Ja, t is
moeilijk hoor.... héél moeilijk.
Toch hoop ik van harte dat de volgende declamatie
wedstrijd weer zo'n succes zal worden, al zal ik dan zeker
niet zo brutaal meer aan de jury-tafel zitten.
SEBASTIAAN.
