bij 'm over de vloer, dag en nach, en as tie 't goed
op z'n heupe had, dan hoorde je-n-m al strate ver
in z'n bijbel leze. Maar dat wijf van Sluf, da was 't
erregste. Die had een goeie nering, maar ze viel
hardstikke dood op 'n hallefie. Verleje was ze zellefs
nog bij d'r op 't hoffie an 't raam komme schreeuwe,
dat de bure 't vooral maar hore zouwe. Toevallig
had ze 'n gulden, en ze riep door de raam terug
dasse effe zou wachten, dan kon ze twee kwartjes
krijge, maar ze mos eers afstrijke, want een ijzer
blijf nie heet. Nou, daar had toen vrouw Sluf geen
boodschap an. En die maar an 't schelden. Wat 'n
spektakel! 'n Mens kon ommers geen twee dinge
tegelijk doen, behalleve op zekere plaas. Affijn, ze
had dan die twee kwarretjes gekrege, en nou had zij
gistere weer een maatje olie magge poffe. Anders,
ze bleef liefst bij vrouw Sluf uit de buurt. Die darm
had me toch 'n bek! Je kon 'm met 'n strootje ope-
make, maar je kreeg 'm nog nie dich met 'n slag
boom. Affijn ze zag d'r gelukkig nie. Ze ging in die
nieuwe drogisterij van hoe hiette die ook weer?
Ze had 't op de punt van d'r tong. Ze was anders
nie bang, ze kon nog van zich afbijte, reken maar.
Daar was de tram! Of niet? nee, 't spoor
lee an de andere kant 't Was 'n dichte kar,
potdich, maar 't stonk dat je d'r van zou overgeve.
Zeker van 't abbetwaar waar je van die darm-
slijmerije had. D'r broer had 'r gewerkt en die had
't 'r uitgelegd, 't Stonk daar net so as die eeste
hier in de stad bij Blomsnijer as ze d'r graan in droogde
dat van 't zeewater geleje had. Ja, d'r broer had 'r
