DE LINDENHOF
Ik zal ze u eerst even voorstellen: de Kwikstaarten,
de Sperwers, de Valken, het Arendsnest, de Ford,
de Vikings, de Margrieten, de Vossen en de Eek
hoorns. De namen zijn eens door de kinderen zelf
gekozen, maar de groepsleden en de leiders en leid
sters van nu zullen warempel niet meer weten wan
neer en waarom deze namen in gebruik kwamen. De
lezers moeten zelf maar eens n.a.v. de naam raden
wat de jongens- en wat de meisjesgroepen zijn.
Wat nu volgt, is dus een weergave met mijn eigen
woorden van wat een afgevaardigde van iedere groep
met mij heeft besproken. Daar zullen zeker dingen
bij zijn waarover verschillende mensen zich zullen
verbazen. Het is niet gemakkelijk, zelfs vaak erg moei
lijk, om niet thuis in het gewone gezinsverband te
kunnen opgroeien. Er kunnen vele verschillende rede
nen zijn en meestal is het door een samengaan van
meer dan één reden, dat het besluit genomen moet
worden om een kind uit huis te plaatsen. Dat is dan
een moeilijke beslissing voor ouders en/of mede
verantwoordelijke andere volwassenen, maar nog veel
moeilijker is het voor een kind om zo'n beslissing te
begrijpen en te aanvaarden. Meestal lukt dat niet
of maar zeer ten dele en daarom heeft bijna ieder
kind, dat in de Lindenhof komt, bij alle problemen
ook nog de vraag: „waarom moet ik hier zijn?"
En nog vele andere vragen bovendien, waarvan ik
er maar enkele kan noemen. Hoe lang zal ik moeten
blijven? Wat gaat er met me gebeuren? Mag ik mijn
