DE LINDENHOF
196
worden afgebroken en zij kunnen niet mee-voelen
met Monumentenzorg die (terecht) deze typische acht-
tiende-eeuwse bouw wil bewaren.
Bovendien zeggen ze: we zijn geen wezen, waarom
moet dat dan nog boven de deur staan
Maar genoeg hierover; we zullen het moeten aan
vaarden, zoals het is, maar hopen dat we nog eens
een nieuw gebouw krijgen.
Naar aanleiding van de voorgevel werd er uitvoerig
gesproken over de vrijheid van het leven in ons huis.
Ja, dat is maar een moeilijk probleem. Wij streven
er naar de kinderen dezelfde vrijheid te geven die
een kind in een goed gewoon gezin ook heeft en dat
lukt in het algemeen ook wel. Natuurlijk moeten ze
vragen of ze ergens naar toe mogen gaan en zeggen
wanneer ze weggaan en thuis-komen en er zijn ook
vaste tijden, die nu eenmaal met een geordend huis
houden samenhangen. Als in ieder gezin zijn er natuur
lijk kinderen, die meer vrijheid vragen dan we goed
voor hen vinden, of die misschien misbruik maken van
de vrijheid die ze hebben en dat geeft dan wel moeilijk
heden. Omgekeerd is de leiding bij tijden ook wel
eens te strak en ligt de fout niet bij de kinderen.
Moeilijk is ook, dat als je ieder kind het zijne wilt ge
ven, je bepaald niet uitkomt met de regel van gelijke
monniken, gelijke kappen. Niet ieder kan evenveel
vrijheid op een goede manier gebruiken en zo kun
je de ene meer toestaan dan de ander, wat dan toch
onvermijdelijk tot jaloezie aanleiding geeft.
School en andere opleidingen, evenals veel ontspan
ning, liggen buitenshuis, waarbij we erop letten dat
niet te veel kinderen naar dezelfde scholen gaan en
dat er ook niet te veel naar dezelfde clubs gaan.
Met zijn tweeën of drieën is wel gezellig, dan heb je
ook wat steun aan elkaar, maar als het er meer wor
den, dan is de kans groot dat je weer niet je-zelf kunt
zijn en op school of club gedoodverfd wordt als „de
kinderen van de Lindenhof".
Naast de mogelijkheden buitenshuis, zijn er ook
binnenshuis veel mogelijkheden voor een gezonde
vrijetijdsbesteding, al blijven er wensen. Er is een
tegelplaats waar allerlei spelen als volleybal, kegel
voetbal, trefbal en wat al niet meer gedaan kunnen
worden, alleener mag niet worden gevoetbald.
Het veldje naast het huis waar dat kan, is echter te
klein en meestal nat en na regenweer te modderig
om het spel goed tot zijn recht te doen komen. Een
huis als de Lindenhof zou eigenlijk de beschikking
moeten hebben over een goed sportveld, waar naast
voetballen ook castie, slagbal, honkbal en atletiek
gedaan zou moeten kunnen worden.
Binnenshuis zijn drie speelzalen voor binnenspelen,
die we echter moeten beperken, want ze zijn geen
van drieën als speelzaal gebouwd, terwijl één daarvan
ook nog als toneelzaal moet dienen. In de huiskamers
kan eenvoudige handenarbeid worden gedaan en we
hebben daarnaast een goed ingericht handenarbeid-
lokaal, waar onder leiding van een specialiste in
kleine groepjes naar de regelen der kunst, met veel
gevarieerde mogelijkheden gewerkt kan worden.
Unaniem zijn de kinderen in hun waardering voor
wat de handenarbeidleidster daar met hen doet; ze
gaan er graag naar toe. Van groot belang zijn ook de
grote feesten gedurende de loop van het jaar en mij
is gevraagd om daar vooral iets over te schrijven.
Het St. Nicolaasfeest wordt ingeleid met de komst van
de Goede Heilige zelf, waarna later op de avond
iedere groep het feest met de grote en vele kleinere
surprises verder viert.
Het Kerstfeest kent twee hoogtepunten: de avond
met het Kerstspel en op de avond voor Kerstmis de
gemeenschappelijke Kerstmaaltijd, waarbij ieder uit
het huis en nog vele gasten aanzitten.
Na de viering van Pasen met een gemeenschappelijke
maaltijd op Paasmorgen is in het voorjaar de Kinder-
kermis op Koninginnedag, die dan meestal te midden
van de dan bloeiende bomen en planten op de binnen
plaats wordt gehouden, een waar hoogtepunt, waar
honderden gasten komen. Vlaggen, muziek en ver
klede groepen met prijzen voor de mooiste pres
taties 's avonds besloten met een uitvoering in de
toneelzaal met Oranjebal na, verhogen de feest
vreugde. Is dit feest eenmaal voorbij, dan gaan we
alweer naar de zomer toe-leven. Eensdeels zijn deze
maanden ondanks veel buitentochten, zwemmen enz.,
zoals overal in Nederland wat gespannen door het
vooruitzicht van schoolovergangen en eventuele exa
mens, anderdeels is er de voorbereiding op de zomer
vakanties, waarin alle groepen gaan kamperen of
trektochten maken, naast logeerpartijen thuis, bij
familie of bij vriendelijke mensen, die hun woning voor
vele kinderen openstellen.
Naast de grote feesten zijn er de kleinere: de ver
jaardagen van ieder kind, een geslaagd examen, de
verjaardagen van de leiding en de directie en vaak
zo maar eens een willekeurige aanleiding, zijn redenen
om in groter of kleiner verband de feestkleren aan te
trekken.
Na het bovenstaande moet u echter vooral niet den
ken, dat er alleen maar feest gevierd wordt in de
Lindenhof en dat er niet gewerkt wordt en dat er
soms geen grote moeilijkheden zijn.
Ik ben begonnen met te zeggen dat het niet gemakke
lijk is om ver van huis in een inrichting te moeten
leven. Dit probleem nog vermeerderd met vele an
dere maakt, dat de meeste van onze kinderen het
niet gemakkelijk hebben. Dat brengt zo zijn span
ningen en conflicten met zich mede, waardoor het
soms heel naar kan zijn, maar als het lukken wil
om door alle moeilijkheden heen, verdrietige mo
menten en gelukkig ook vreugdevolle momenten een
nieuwe toekomst op te bouwen, heeft de Lindenhof
zijn taak vervuld en kunnen veel kinderen later toch
zeggen: „Het was toen niet makkelijk, ik heb naast
plezier ook veel verdriet gehad, maar ik ben er toch
op vooruitgegaan en de tijd in de Lindenhof is toch
een waardevolle bijdrage tot mijn leven geweest".
Veel is niet gezegd, veel is even wat vluchtig aan
geraakt, maar dat kon niet anders in de toegemeten
ruimte. Ik hoop dat u toch enigszins een indruk hebt
gekregen van het leven, dat zich achter de oude voor
gevel, met de twee poppen Jan en Kaat, op de Lange
Achterweg afspeelt.
J. RITSEMA VAN ECK.
