Nelly van der Spek:
heel erg veel concerten
Ada Mekes
210
Wanneer ik binnenkom is ze, jong en levendig als ze
is, in een flitsend telefoongesprek gewikkeld, waar ze
midden tussen door zegt:
„Doe je jas uit, want het zal wel lang duren!"
Eindelijk zitten we dan in haar studiekamer, heel
gezellig bij de brandende haard. Ze zit knus tegen
over me, haar armen rond haar benen geslagen en
we kijken elkaar aan. Hoe moet je zo'n interview
beginnen
Zij neemt het initiatief.
„Zal ik maar gewoon vertellen?"
Inmiddels hebben we al uitgemaakt dat het onzin
is, tegen elkaar te blijven „U-en" en dus stelt ze zich
aan mij voor als: „Nelly van der Spek."
En Nelly begint een kleurrijk verhaal van wat aan
haar beginnende carrière als zangeres vooraf gaat.
„De muzikaliteit is in ons huisgezin niet vreemd",
lacht Nelly mij toe, „ik ben wat je noemt muzikaal
en al uit de wieg gekomen." In de loop van het ver
haal wordt duidelijk, dat zowel Nelly's Vader als
Moeder heel hun leven belangstelling voor de muziek
gehad hebben. Haar Moeder zong lang geleden al
de sopraansolopartijen bij uitvoeringen van een
koor in Berkel. Nelly is de jongste van zes kinderen.
Ze heeft in het bijzonder van twee zusjes altijd het
goede voorbeeld gehad. Vooral Nelly's oudste zuster
heeft haar warm gemaakt voor de muziek.
Toen een tweede zusje ook ging zingen, maakte
Nelly uit dat ze later „in de muziek wilde". Er restte
slechts de vraag hoe! Ze heeft de muziekwereld ge
woon verkend. Ze heeft gitaarles gehad, ze heeft
ukelele gespeeld en ook nog eens contrabas
eigenlijk heeft ze van alles gedaan.
Lachend zegt ze:
„Dat zou ik nou allemaal niet meer kunnen hoor.
Of Nelly wel eens zong O ja, met haar twee zusjes.
Dit trio heeft menige Youth for Christ dienst op
geluisterd met hun zingen. Dat ging volgens Nelly
als volgt: ze namen een lied dat ze alle drie goed
konden zingen. In de dienst werd uitgemaakt wie de
hoge en wie de lage stem zou zingen. Louter impro
visatie dus. „Ja", vertelt ze enthousiast, „ik moest
natuurlijk altijd de lage stem zingen. Mijn zusjes
hadden zangles en zij konden hun stem dus niet
forceren
Inmiddels kregen de beide zusjes les van mejuffrouw
Jo Bollekamp. Nelly wilde in die tijd van alles worden:
kookdemonstratrice of iets dat met reizen te maken
had.... maar er kwam niets van. Ergens miste ze
toch het muzikale element. Ze dacht er ook nooit
aan om piano of zang te gaan studerendat deden
de zusjes immers al
In de loop van de tijd echter gaven allerlei mensen
Nelly de raad om ook maar eens aan zanglessen te
gaan beginnen. Ze besprak het met haar zusjes, die
haar ten slotte eens meenamen naar mej. Bollekamp.
Nelly denkt met veel plezier aan die eerste ontmoeting
met haar lerares terug.
„De manier waarop ze me begroette sprak voor zich
zelf. Ze vond me gewoonweg nog veel te jong, maar
ik mocht even iets zingen. Daarna zou ze me wel de
raad geven die ze alle beginnende te jonge meisjes
geeft: kom over een paar jaartjes maar eens terug.
Maar nee, ik heb voorgezongen en ik kon direct met
les beginnen."
Vanaf die tijd gaat alles heel erg vlug. Als Nelly iets
wilde, móest en zou het gebeuren. De eerste ander
half jaar heeft ze kans gezien haar eigen lesgeld te
verdienen door op zaterdagmiddag te werken. Na
haar ulo-tijd was ze bij haar moeder thuis gebleven
om die een beetje te helpen, iets wat een van haar
zusjes tot dan gedaan had.
Nelly's grote hobby was de zang geworden.
Ze was nog geen zeventien jaar toen ze toelatings
examen deed voor het conservatorium in Rotterdam.
Ook die dag herinnert Nelly zich nog als de dag
van gisteren.
„Men had mij verteld, dat ik maar heel even zou
moeten zingen. Later zouden ze me dan wel vertellen
of ik geslaagd was. Die middag was ik doodsbang.
Geen wonder, want alle anderen die er examen
moesten doen, waren voor mij het toppunt van muzi
kaliteit en ik geloofde nooit door de selectie heen te
kunnen komen. Met een enorme lijst van werkjes,
die ik zou kunnen zingen, verscheen ik voor de examen
commissie, waarin o.a. Corry Bijster zitting had.
Het ging fijn. Ik heb wel zeven liederen moeten
zingen, ledereen was enthousiast. Ik ben er aan
genomen en kwam in een klas terecht met twee
andere kandidaat-sopranen."
