9 Ook met de transformatie van Schiedams centrum heeft men al rond 1925 een begin gemaakt. Het was hoog tijd. Het verkeer Rotterdam-Maassteden nam hand over hand toe, Rotterdam had op en naast Schielands Hoge Zeedijk een brede verkeersweg aangelegd, maar in Schiedam vernauwde zich die weg tot een trechter. „Meedoen of verdwijnen", zeiden de regeerders van de machtige buurstad; Rotterdam dreigde met annexatie. „Niet nodig", zeiden hoffelijk Schiedams vroede vaderen. „Niet om u op uw dreigend opgeheven vinger te tikken, maar we zijn al tot uw dienst. De plannen om de grote weg over Schiedams grondgebied door te trek ken, liggen al ter uitvoering gereed. We vragen u zelfs niet geduld met ons te hebben". Al voor '30 onderwierp Schiedam zich aan een in grijpende operatie om zijn fysionomie te laten ver fraaien; met goed succes werd de toen nog in zijn kinderschoenen staande kunst van de plastische chirurgie op zijn voorheen zeker niet fraaie aangezicht toegepast. De uitbreidingen van de twintiger en dertiger jaren zijn kinderen van hun tijd, misschien zelfs op sommige punten wel enigszins verlaat naar de destijds ge bruikte maatstaven. Er zijn ongetwijfeld fouten gemaakt, maar daarnaast zijn zowel in het oosten als in het westen goede momenten aan te wijzen. Tot die goede momenten in het oosten is zonder twijfel te rekenen de singel in de richting zuidwest noordoost met zijn groene taluds, tot die van Schie- dam-west de Burgemeester Knappertlaan met het Rubensplein. Dat plein, op het kruispunt van een hoofdverkeersweg en een secundaire, is nog van het oude type. Een omsloten plein waarvan de bebouwing opgetrokken is door particuliere ondernemers, naar het ontwerp van het architectenbureau Granpré Molière, Verhagen en Kok. De tekortkomingen? De wijken ten noorden van de Burgemeester Knappertlaan, aan weerszijden van de Rembrandtlaan, zijn te compact, de straten te nauw, in het bijzonder in het oostelijk deel. Geen stukje stadsplantsoen kon er af, de tuinen geheel en al ingesloten, de hoeken van de gesloten bouw blokken benauwd. Maar, zoals gezegd is, de grootste kwaal is het totaal gemis aan recreatiemogelijkheden. Het Julianapark, aan de zuidzijde, is in zijn groei blijven steken, ofschoon de opzet was zijn oppervlakte te verdubbelen. Zijn plattegrond had eivormig moeten zijn, bij een half ei is het gebleven. De aanleg is bewonderenswaardig, maar het is niet meer dan een begin, een entree; het eigenlijke park is achter wege gebleven. Terwijl het vast stond dat het Sterre- t bos ten offer zou worden gebracht aan de industrie, waren de financiële uitkomsten van het gemeentelijk grondbedrijf zo niet de alles overheersende factor dan toch een te hoog aangeslagen motief. De massale uitbreiding, de grote vermeerdering van de woningvoorraad even vóór en na '30 is ongetwijfeld de stimulans geweest voor een belangrijke vestiging van nieuwe ondernemingen van industriële aard. Huisvesting voor de arbeiders was geen probleem meer in Schiedam. En omgekeerd lokte de vermeer dering van de werkgelegenheid velen naar de oude, zich vernieuwende stad aan de Schie. .de oude, zich vernieuwende stad aan de Schie.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamse Gemeenschap (tijdschrift) | 1963 | | pagina 37