SCHAKEN
IN
MUSiS
61
vuldig binnenskamers ontwikkeld,
werd door een aantal tegenstanders
via een protest-pamflet in de open
baarheid gesleurd. Wat was het
geval? Een schouwburg ontbrak
(ontbreekt en zal ontbreken?) in
Schiedam; een pijnlijk gemis. En de
jeugdige S.G. trachtte met het elan
van haar prille leeftijd in één reu
zenzwaai deze lacune te vullen.
De Rotterdamse architect J. B. Bake-
ma ontwierp een uitermate fraai
schouwburgplan, gesitueerd in en
aangepast aan de toekomstige
plaats: de kop van de Plantage.
Het bouwlichaam bleef daarbij ge
heel omringd door het bestaande,
hoge geboomte.
Helaas, Schiedam bleek op dat
ogenblik niet groot genoeg voor een
dergelijke onderneming. Eerst werd
het een politieke zaak, waarbij (zo
als wel meer gebeurd) het object
zelf een ondergeschikte rol ging
spelen. Toen dit eenmaal in het
reine leek gebracht, kwam een
aantal omwonenden van het toe
komstige cultureel centrum tegen
het plan in het geweer. Tenslotte
bleek de appel nog niet eens rijp
al zodanig door de worm aange
vreten, dat hij niet meer verkoop
baar was. Alle schone illusies van
een totaal vernieuwd cultureel leven
gingen in de prullemand. De jonge
stichting De Schiedamse Gemeen
schap wankelde op haar ideële
basis. Geen wonder dat een anoniem
medewerker in een bitter versje (u
vindt het hiernaast afgedrukt) zijn
gevoelens moest uiten. De bikkertjes
zeggen er nü misschien enigszins
cryptisch, toen volkomen duidelijk
ook het hunne van.
WAT NU? staat er tamelijk rade
loos in het gemeenschapsblad. Deze
radeloosheid was gelukkig maar
van korte duur.
Een beetje groggy", maar verbeten
werd er doorgewerkt. De tijd heeft
bewezen dat de S.G. misschien juist
door deze harde klap voldoende
incasseringsvermogen kweekte om
tegen de verdrukking in te groeien.
En in het laatste nummer van de
eerste jaargang wordt dan ook ge
constateerd, dat er maar één daad
is, waarmee de S.G. gebaat is: mee
werken, meewerken! Burgerzin en
gemeenschapsbesef zijn niet de mu
ren van een ,,pre-fabricated" huis.
Steen voor steen moet worden ge
legd.
En kunnen we thans niet zeggen,
dat het huis toch al tot de eerste
verdieping is opgetrokken? P.
Dinsdagavond 16 april om 7 uur
ging de derde schaakronde in. Het
tournooi was begonnen op de
Tweede Paasdag, er zijn 9 ronden
te spelen en het zal tot zaterdag
duren.
14 deelnemers zaten over hun
schaakbord gebogen om het jeugd-
schaakkampioenschap van Neder
land te behalen.
In de kopgroep zaten Gerding,
Schippers, Kerkhof en Hertoch. Maar
er zullen nog 6 ronden gespeeld
moeten worden, dus het is nog niet
te zeggen wie als overwinnaar uit
de strijd te voorschijn zal komen.
Hier werd een verwoede strijd ge
voerd: zenuwslopend, adembene
mend spel., krakende hersens.,
diepe zuchten., doodse stilte, kor
tom hier werd geschaakt.
Bij het minste of geringste geluid
schrokken de grootmeesters op en
keken met verwijtende blikken in
mijn richting, om zich daarna weder
om in de strijd te werpen. Een niet-
schaker, oftewel een leek, was hier
niet op zijn plaats. Met een rood
hoofd sloop ik naar de deur. De
deur piepte.. Ik voelde alle ogen
in mijn richting staren, maar ik was
al weg.
JOSÉPHINE VINCENT
(foto Hans Visser)
In deze maand valt niet te mei-eren,
want langs de Maaskant staat een boom
daar dromen wij een ijle droom
van minstens negen eieren.
