91
moet ik iedere keer overschakelen:
van de bloemstukken, de winkel, het
personeel en al het geredder naar
de rustige, artistieke sfeer van de
fotografie. Het kost me wel eens
moeite."
Leendert Boekhout is er ondanks
de weinige tijd, die hij ervoor kan
uittrekken, toch in geslaagd om een
grote collectie foto's te hebben.
„Dat is een kwestie van door
zettingsvermogen," zegt hij met
enig aplomb.
Het is nog maar vier jaar geleden
dat de Schiedamse bloemist de foto
hobby ging beoefenen. Daarvóór
had hij, zoals wij allen doen, zich
uitsluitend tot de snapshots met het
boxje bepaald. Maar op een dag
meldde zich een diepere interesse
voor de fotografie. „Het is heel
abrupt gegaan," vertelt de heer
Boekhout, „ik had een lezing ge
hoord over kleurendia's en natuur
lijk ook de nodige dia's gezien en
toen opeens voelde ik me weet
gierig worden. Gevolg was dat ik
het ook wilde proberen. Na veel
dubben heb ik toen een Contaflex
gekocht. Zeshonderd gulden kostte
dat toestel, dat was toen een boel
geld voor me. Maar het bleek toch
goed geïnvesteerd, want het ging
lekker. Alleen: binnen een halfjaar
stond ik met die Contaflex tegen
de muur, ik was erop uitgekeken."
Na rijp beraad heeft de heer Boek
hout toen een Leica M 3 gekocht -
het neusje van de zalm, voor wie
dat nog niet weet. „Ik ben nu een
fotografische fijnproever," zegt
Leendert Boekhout, „en voor een
fijnproever is Leica alles. Ik zou er
niet meer buiten kunnen."
Met de Leica kwam ook de overstap
naar de zwart-wit fotografie. Want
de heer Boekhout deed het anders
dan anderen: niet eerst zwart-wit
en daarna over naar kleuren, maar
eerst kleurendia's en daarna zwart
wit. Die overstap had ongeveer
anderhalf jaar geleden plaats. „Dat
komt," licht hij toe, „omdat ik pas
anderhalf jaar geleden een donkere
kamer heb ingericht. Daarvóór
moest ik alles laten ontwikkelen en
zwart-wit fotografie uit handen
geven, daar houd ik niet van. Met
kleuren is het wat anders, dat kun
je eenvoudig niet zelf doen."
In die anderhalf jaar is de heer
Boekhout in de zwart-wit fotografie
naar net zo'n grote hoogte gegroeid
als welke hij reeds daarvoor had
bereikt met de kleurenfotografie.
De uitzonderlijke kwaliteit van dat
laatste, zijn oudste liefde, vindt nu
dus erkenning in New York, op de
Kodak-stand van de World Fair.
Leendert Boekhout is daar uiter
aard zeer gelukkig mee. Hij zegt:
„Ik voel me natuurlijk erg vereerd,
logisch als ze uit drieduizend in
zendingen juist jóuw plaat halen.
Ik vind alleen dat Kodak me wel
een betere afdruk van de bekroonde
foto had kunnen bezorgen. Niet
waar, we hebben in Utrecht een
fijn diner gehad en een medaille en
toen kregen we tot besluit zo'n
miezerige afdruk van onze bekroon
de foto. Ik vind dat Kodak een beetje
redelijke afdruk nou óók nog wel
voor zijn rekening had kunnen
nemen; dat had er waarachtig wel
afgekund
Voor het overige is Leendert Boek
hout, zoals reeds gezegd, zéér ge
lukkig.
