107
En dit zijn dan de tieners van die tijd; een foto van de
meisjes en een van de jongens. Gemengd kwam toen
maar zelden voor. Wat de mode betreft zal enig ver
schil met de tiener-mode van nu wel opvallen. De
meisjes in lange jurken met pofmouwen, met kantjes
en ruches en de boordjes hoog om de hals gesloten.
Zwarte kousen bedekten het weinig zichtbare van
de benen en de hoge schoenen waren met ontelbare
knoopjes een voor een dichtgeknoopt.
En hoe vindt u dan deze sportieve jongens, keurig
opgesteld aan een hek in de Boter-
straat. Hoge schoenen, lange zwar
te kousen, de beroemde pofbroek,
jas en vest met vele knopen, een
sjieke das met binders om het al
te stijve boord allefemmetje ge
naamd en ten slotte die afschu
welijke petten. Nee, ik geloof niet
dat ik ooit zó iets ergs op mijn
hoofd gedragen heb. Trouwens,
wanneer ik die gezichten zo eens
bekijk, meen ik te kunnen consta
teren, dat ze er zelf ook niet zo
gelukkig mee waren. De ernst des
levens lijkt reeds vroeg hun deel
geweest te zijn. Of zouden het soms
twee wezen wezen
Van wezen gesproken.... ook die hadden hier in
Schiedam zowel als elders hun mode. Hoewel u nu
niet moet denken, dat die kleding elke drie maanden
veranderde, zoals nu het geval is. Daar waren wel
25 jaar of meer voor nodig om daarin enige ver
andering te brengen. Schiedam had twee weeshuizen.
Het Weeshuis der Hervormden aan de Lange Achter
weg en het Katholieke Weeshuis aan de Hoogstraat.
Van enige oecumene was nog geen sprake en dus
was de kleding verschillend.
