PAULINE!
Olympisch brons
voor
181
Veel cadeaus, veel bloemen; dat was het beeld van de
huiskamer in de Bilderdijkstraat 18a. Een gewoon
huis met gewone mensen, maar met een bijzondere
dochter. Die dochter is het Schiedamse zwemmeisje
Paulien van der Wildt. Tussen de vele cadeaus ligt
trots in het midden de bronzen medaille, door Paulien
behaald in Tokio. Velen hebben de medaille al in
handen gehad. De buurtbewoners, vrienden, kennissen
en natuurlijk ook vader en moeder Van der Wildt
hebben de trofee aan alle kanten bekeken.
Hij zal een ere-plaats krijgen, in de al zeer volle
prijzenkast van Paulien. Wij vertelden het al: Paulien
is een gewoon meisje, dat door haar goede zwem-
prestaties werd uitverkoren mede ons land te ver
tegenwoordigen op de Olympiade in Japan. Schiedam
is met recht trots op deze enkele vertegenwoordiger,
die onze stad in Tokio bracht.
We hebben er met Paulien over nagepraat. En praten
wil ze wel, dit sportieve meisje, dat al heel vroeg
met het water in aanraking kwam. De Olympiade
heeft op haar een overweldigende indruk gemaakt
hoewel ze het evenement in het begin wat tegen
vond vallen: „Het was net of ik aan een gewone
wedstrijd meedeed."
Dat gevoel hadden ook de andere zwemsters. Later
werd dat anders. Toen de wedstrijden achter de rug
waren, heeft Paulien nog drie dagen de gelegenheid
gehad om iets van Japan te zien. Niet veel, maar
genoeg om een indruk te krijgen van het land.
Al heel jong kreeg Paulien de smaak van het zwem
men te pakken. Zo zal zij nooit vergeten dat zij eens
overstuur naar huis is gekomen uit het zwembad,
omdat zij nog te jong was om aan wedstrijden deel
te nemen. „Ik kreeg de mededeling: Je bent te jong,
hier is je inschrijfgeld terug".
Terwijl Paulien vertelt, ligt de kat Mikky op haar
schoot te spinnen dat het een lieve lust is. Hij heeft
het vrouwtje al die weken dat zij in Tokio was, erg
gemist. Paulien is dol op dieren, altijd al geweest.
Dat was ook de reden dat zij als jong meisje zo dik
wijls in het water is gevallen. Als de eendjes of andere
waterdieren gevoerd moesten worden, keek Paulien
niet op een nat pak meer of minder.
SZC is haar vereniging altijd geweest en zij heeft
er steeds prettig gezwommen, maar nu doet ze tot
januari niets meer. Ze neemt er haar gemak een
beetje van. De drukte na het succes was overstelpend,
maar erg gezellig. Haar ouders zijn bijzonder trots
op haar en steken dat niet onder stoelen of banken.
„Waarom ook eigenlijk? Het gebeurt je niet iedere
dat dat ze je opbellen en je dan vertellen dat je
dochter brons heeft gewonnen in Tokio", zegt
mevrouw Van der Wildt, „vol spanning hebben we
bij de radio gezeten, om het grote nieuws te horen."
„In het Olympisch dorp hebben wij onder elkaar een
groot plezier gehad", aldus Paulien. „Er is veel ge
lachen door ons. De meisjes van de atletiek noemden
onze kamer de kinderkamer". Even heeft het nog
gespannen toen Paulien bij een poging een appel te
schillen in haar hand sneed en twee krammen in
haar hand kreeg. Maar gelukkig is het allemaal nog
goed afgelopen. Het gaf wel even een consternatie
bij de zwemsters. Er waren heel wat handgebaren
nodig om de Japanse doktoren duidelijk te maken
wat er „aan de hand" was.
Met elkaar hebben de zwemsters, na hun wedstrijden
reeks, bokswedstrijden gezien. Het gaf nog heel wat
voeten in de aarde eer zij in het boksstadion waren.
„Voor we er in konden, zagen wij aan de ene kant de
boksers fit de zaal in komen en daarna, als hun wed
strijd er op zat, „dizzy" er aan de andere kant weer
uitkomen", lacht Paulien. „Toch hebben wij ons
daar bijzonder geamuseerd."
„We zijn nog drie dagen in Kyoto geweest en hebben
daar een echte Japanse maaltijd genoten. Als ze het
eten zo vlak voor je neus klaar maken, dan lust je
er geen hap van, maar als het eenmaal klaar is weet
je niet van ophouden, zo lekker is het."
Paulien wil met alle geweld in de zwemsport blijven
en volgt een cursus voor zwemonderwijs bij de
KNZB. „Ik ben echter met de Olympiade zeven
weken achtergeraakt, maar die zal ik wel inhalen."
Woensdag 4 november is zij door het gemeente
bestuur vanAmsterdam op het stadhuis ont
vangen, samen met de andere deelnemers. Ook heeft
zij de cupwedstrijd van DWS gezien. Heel veel heeft
„bronzen" Paulien te verwerken gekregen in de
laatste weken. De weken voor, tijdens en na de Olym
piade waren drukke dagen, maar zegt zij er zelf van:
„Dat had ik voor geen geld willen missen". Dat ge
loven wij graag, want ondanks alles is Paulien van
der Wildt, het Schiedamse zwemstertje, een gewoon
meisje gebleven, een echt sportmeisje met gezonde
liefhebberijen. BAS VAN BOCHOVE
