HANS VISSER de man achter de foto door Cees van de Geer 215 WIE IS TOCH de man achter: foto Hans Visser? Een scheidende stadsarchivaris, een nieuw station, een uitvoering in de Grote Kerk: foto Hans Visser. Een synoniem voor fijne platen, mooie prenten en knappe portretten. Geen zelfportret echter, ook in dit nummer niet. Een zelfportret, dat u ook niet zien zult op de tentoonstelling die hij binnenkort krijgt in het dan geopende Zakkendragershuisje. Dinsdagavond halfnegen, Schiedamseweg in de woonkamer bij zijn ouders: „Ik kijk net even naar een TV-program- ma over de trainingsmethoden voor atleten die aan de Olympische Spelen meedoen". Vertelt dan, dat hij zelf graag hardloopt en schijnbokst. Dat hij in dienst een half uur vroeger opstond om samen met anderen voor de veldloop te trainen. Is gefascineerd door uithoudingsvermogen. Lichamelijke ontwikkeling blijkt zijn belangstelling te hebbentussen de twee rijen boeken op zijn eigen kamer fotoboeken, Teilhard de Chardin, Byron en Thomas a Kempis valt een Yogaboek op. Even nog wat aan deze foto doen. In het flauwe donkere-kamer-licht kijken we samen naar foto's die hij 's middags op een E.M.S.-vergadering maakte. Als het licht eenmaal weer aan is valt de soberheid van de kamer op. Slechts één foto wazige mannequin in foundation als wandversiering. Langs de muur een grote werkbank met daarop ontwikkelbakken en een vergrotingsapparaat, onderop ordners met foto's en veel tijdschriften. Geur van azijnzuur. Bed en grote lage tafel met daarop een precieus opengeslagen „Twen" kompleteren de in richting. Board voor de ramen sluit daglicht buiten.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamse Gemeenschap (tijdschrift) | 1964 | | pagina 27