HANS
VISSER
r!.7.£NKERSKk
De foto toont de persoonlijkheid
216
r
Hij pakt een grote stapel foto's die hij pas in Rome
maakte. Visser was daar een maand om als free-lance
fotograaf voor de Europese sektie van het LIFE-concern
te werken.
Bij foto's van twee gebarende, gebaarde mannen in
Romes Jodenwijk: Deze foto's heeft de VARA ge
nomen om te gebruiken in „Zo is het".
Om half elf kijk ik verschrikt naar m'n nog lege
notitieblaadjes.
Ja, laten we beginnen. Ja, geboren ben ik. Moet
dat allemaal, nou 16 april '34. Ik word oud, al dertig.
Neemt een blad papier, waarop hij zelf vragen en
antwoorden heeft gezet.
Leest voor: Waarom fotografeer je eigenlijk?
Vroeger was ik erg verlegen. Een camera vond ik
een prachtig medium om met de meisjes in kontakt
te komen. Ik was erg onhandig met woorden en het
toestel was voor mij een vervangingsmiddel. Foto
graferen kwam toen voor mij nog op de 86e plaats.
Pas als ik van meisje wilde veranderen of een nieuwe
zocht, pakte ik de camera weer. Maar op een dag zie
je, dat je andere dingen met zo'n toestel kunt doen.
Ik ben er de meisjes dankbaar voor.
Daarom misschien zijn vrouwen en meisjes nog vaak
onderwerp van zijn foto's.
Nog steeds vind ik vrouwen een mysterie, wonder
baarlijk zoals ze je inspireren. Als ik een mooie vrouw
zie, dan doet ze me wat en plaats ik ze op een voet
stuk.
Hij weet ze te vangen op momenten, dat ze mooi zijn,
vrouwelijk en wat melancholiek. Zoals hij ook de
mensen op Romes Sint Pietersplein op het innigste en
onthullendste moment vastlegde. Deze gevoeligheid
en zijn ironie zijn bepalend voor zijn stijl en zijn
vorm. Een vorm, waarvan hij zegt, dat die goed is.
Waarom? Hoe weet je dat?
Wel, als ik nu foto's bekijk van een paar jaar ge
leden, heb ik 't gevoel, dat 't goed zat.
Praat dan over zijn voorkeur voor de modefotografie,
waar hij toch niet aan toekomt, al maakt hij af en
toe wel iets op dit gebied.
Je vraagt zelf wel eens af, waarom je die andere
vorm zoekt. Je hebt het toch, hierin moet ik doorgaan.
Deze gang van zaken meent hij ook in het werk van
anderen te zien. Ook zij komen na ander werk toch
weer, maar anders, dieper en rijker, op de oude vorm
terug.
Toch begon Visser ook als leek, zonder enige scholing.
Hij maakte zich de techniek van het fotograferen
eigen door te lezen, te kijken, te praten met andere
fotografen. Door hun tentoonstellingen te bezoeken.
Bekeek en bekijkt ook intens foto's uit Life, Look en
Mc. Calls.
Ik zal een tentoonstelling van Jan Schaper. Een
serie fijne foto's van jongelui. Ik vond die foto's
mieters, 't deed me zoveel. Ik dacht, dat wil ik ook
leren.
Hij zei zijn kantoorbaan op en ging fotograferen.
Om toch te leven deed hij daarbij allerlei baantjes.
Hij was gegrepen door de fotografie en zegt erover,
dat je je ermee gelukkig voelt.
Maar die techniek dan.
Die techniek is niet doorslaggevend. De tech
nische dingen vind je in de boekjes die bij de toestellen
horen. De mentaliteit is doorslaggevend. We staan
nog te veel onder invloed van het Dick Boer Fotoboek.
