H. N. ROSE Een Oostduitse alasblazer vestigde zich in Schiedam o Tekst Cees van der Geer Foto's P. van den Boom 252 „Kijk, hier, dit is nog een antieke barometer, ontworpen door Huygens. Dat is geweest in eh.1672. Pas in de 19e eeuw werden die dingen in grotere aantallen gemaakt. Ik moderniseer ze nu, kijk maar, deze heeft een betere schaalverdeling, duidelijker." Die „ik" is dan de heer H. N. Rose senior, een naar schatting goede zestiger, gezellig dik, grijs haar en een snorretje. Zijn onmiskenbaar accent doet hem onmiddellijk als een Duitser kennen. „Ja, ik ben vluchteling uit de Oostzone, uit Thüringen. Waarom ik gevlucht ben? Niet om materiële dingen, maar om de vrijheid, weet u, de vrijheid en die vind je hier in Holland". Het winkeltje met de etalage vol glazen beestjes op de Hoogstraat verlaten we nu en we stappen het atelier binnen. De waardig in rok gestoken Rose „ik kom juist van een receptie" schuift stoelen bij en gaat dan, terwille van de fotograaf, achter een gasvlam zitten om boven deze vlam een staafje glas om te vormen tot een van de etalage beestjes. Vertelt intussen verder: „M'n opleiding kreeg ik aan de enige Fach- schule die er op dit gebied is". „Kijk", en me meenemend naar een hoekje van de werkplaats, „hier zijn de diploma's, die is van mij en die van m'n zoon. Samen met m'n zoon heb ik nu een firma, sinds 1958". De sinds '58 draaiende eigen zaak, een fabriek voor glazen instrumenten, loopt zeer goed en geeft behalve de twee Roses ook nog vier werknemers werk. Zelfs doet de firma aan export, naar Zweden waar Rose sr. kort na de eerste wereldoorlog ook nog een tijdje werkte. Zij specialiseren zich op thermometers voor industrie en laboratoria. Ook een in Schiedam onmisbaar instrument, de alkoholweger, waarmee men het gedistilleerdpercentage vaststelt, fabriceert de fa. Rose: „Ziet u wel" (terwijl ons een kaartje getoond wordt) „geen afwijkingen, zó krijgen we ze terug van het ijkbureau in Amsterdam". Bij 't afscheid nog krijgen we de raad alleen maar geijkte waar te kopen als 't om thermometers gaat. Voor 't echter zover is krijgen we ook Rose jr. aan het werk te zien. Deze is gedeeltelijk invalide. „In de oorlog raakte ik m'n duim kwijt en nu ben ik

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamse Gemeenschap (tijdschrift) | 1965 | | pagina 12