3n een wand bij elkaar
„Zo'n stuk glas", zei Dick Bos,
„zo'n stuk glas dat is mooier
dan een hele week teevee
BIJ DE OMSLAG:
Wie zoals de gebroeders
Henderickx een fles smelt,
krijgt soms grillige resul
taten, zoals de omslagfoto
toont. André en Frits Hen
derickx zagen in deze ge
smolten fles een karikatuur
van Toon Hermans en boden
hem aan de cabaretier aan.
Dit is de wand in zijn volle
breedte, zoals hij in de
slijterij te bewonderen is.
De oudste gebroeder, André, vertelt: 'Ik had al een
poosje lopen experimenteren met flessen in de oven,
maar 't liep aanvankelijk steeds op niets uit. De
flessen smolten wel bij zo'n achthonderd graden
gaat iedere fles plat ten slotte maar 't was alle
maal te vormeloos. Totdat ik op een dag ontdekte,
dat ik de fles op z'n kant moest leggen en héél ge
leidelijk moest verwarmen. Toen hadden we het en
doordat ik ook nog een manier ontdekte om de vloer
te prepareren, kregen we een prachtige structuur in
het glas'.
Die preparatie houden de gebroeders Henderickx
vanzelfsprekend geheim. Het resultaat is er in ieder
geval van, dat de fles langzaam ineenzakt en de bodem
meer naar binnen trekt. De flessen, die André Hende
rickx in zijn oven smolt hadden allerlei vormen en
kleuren en toen broer Frits de resultaten van de
metamorfose zag, kwam het idee voor een toepassing
ervan.
Frits Henderickx: 'We kregen de opdracht voor die
slijterij in de Alexanderpolder. Nu had de architect,
die ons die opdracht gaf, de glasplastiek gezien van
Van den Broek in het Rotterdamse Hiltonhotel. De
architect was daar wég van en hij wilde van ons ook
zoiets. Dat wil zeggenook zoiets, maar tóch helemaal
anders. En 't moest te maken hebben met de fles
het ging ten slotte om de versiering van een slijterij.'
De gebroeders Henderickx meenden, dat geen ma
teriaal geëigender was om mee aan de opdracht te
voldoen dan de gesmolten flessen. Ze zochten de meest
