VAN SCH1E TOT DAM VAN SCHIE TOT DAM VAN SCHIE TOT DAM VA
i
GEEST...
BEJAARDE ZANGERS
TOT RUST GEKOMEN....
117
Hoe precies de Schiedamse jongelui
het gehad hebben, die in het kader van
de internationale jeugduitwisseling
twee weken doorbrachten in Esslingen
en Neath, zullen we u in het volgend
nummer vertellen door middel van
twee door de deelnemers zelf geschre
ven artikeltjes.
Als voorproefje toch even een serie ge
knipte regels uit het Rotterdams
Nieuwsblad van 28 juli, waarin gemeld
wordt hoe het er bij de officiële ont
vangst van de jongeren op het stadhuis
van Esslingen aan toe ging:
„Anton Smit dankte namens de Schie
damse groep in twee talen, hetgeen
hem zeer verdienstelijk afging. Ook
hij bood een kleinigheid aan in de
vorm van een fles Schiedams nat. De
Zweedse groep bleef ook niet achter
in het aanbieden van een geschenk.
Van de Fransen kreeg de heer Scherer
(burgemeester van Esslingen. - red.
SG) een fles cognac aangeboden, waar
op hij tot slot zei, onder grote bijval
van de jongeren: „Dat de beste geest
van Europa in deze flessen vertegen
woordigd moge zijn..."."
Proost!
Mevrouw C. C. Kocx-Willus uit Rotter
dam heeft reden om trots te zijn!
„Haar" koor van Schiedamse bejaar
den heeft een paar weken geleden in
Arnhem een eerste prijs gewonnen.
En dat is niet niks, vooral als men weet
dat het koor nog maar vijf maanden
geleden werd opgericht en dat de ge
middelde leeftijd van de zangers en
zangeressen 68 jaar is!
Mevrouw Kocx wilde graag over haar
koor vertellen. Het was Orpheus-
secretaris De Koster, die haar op een
dag in Rotterdam opbelde met de
vraag of ze wilde meewerken aan de
oprichting van een Schiedams bejaar
denkoor. Mevrouw Kocx ging er direct
op in en trof bij de eerste repetitie 92
Schiedamse vrouwen en mannen aan
gene zijde van de 65, allen nog zeer
goed bij stem. Er bleven na de eerste
zanguurtjes nog ongeveer 60 bejaarden
over en met die groep ging mevrouw
Koxc kort geleden naar Arnhem om
daar in gebouw Musis Sacrum deel te
nemen aan een zangconcours voor be
jaardenkoren.
En jawel: met 330 punten kende de jury
de eerste prijs toe aan onze stad
genoten. En prees ze met name de
goede uitspraak van het Latijn, waarin
een van de zangnummers werd uit
gevoerd.
Nog enthousiaster dan vroeger repe
teren nu de Schiedamse bejaarden
iedere woensdagmiddag in gebouw
Arcade. En mevrouw Kocx leidt hen
met onverminderd enthousiasme. Dat
de dirigente zelf al 71 lentes telt, laat
zich in haar dynamiek niet merken.
Behalve het Schiedamse koor, leidt ze
ook bejaardenkoren in Dordrecht,
Vlaardingen, Rotterdam en Zwijn-
d recht.
En alsof dat nog niet genoeg tijd in
beslag neemt, zijn er ook nog de vast
besloten voornemens van mevrouw
Kocx om haar muziekstudie weer
voort te zetten, opdat ze volgend jaar
haar doctoraal examen kan doen!
Op woensdag 11 augustus is op de Alge
mene Begraafplaats het stoffelijk over
schot van mevrouw J. C. van Woerkom-
Witte ter aarde besteld. Dat ge
schiedde onder grote belangstelling;
wie had anders verwacht? In me
vrouw Van Woerkom-Witte heeft
Schiedam een vrouw verloren die in
haar omgeving geliefd was als weinig
anderen. En haar omgeving, dat was
eigenlijk heel Schiedam. In het belang
van die stad is ze voortdurend werk
zaam geweest. Op 31 augustus van
het vorig jaar werd haar daarvoor de
erepenning van de Schiedamse Ge
meenschap verleend.
Wat wij toen, bij haar onderscheiding,
in ons blad schreven, kan hier her
haald worden: „Mensen uit haar naaste
omgeving hebben vaak versteld ge
staan van wat zij dorst vragen. Als we
zoeken naar een karakterisering van
het leven en werk van deze vrouw,
dan is wellicht dat het meest naar
voren springend. Nooit heeft zij ge
schroomd om aan ieder, van hoog tot
laag, te vragen geld, tijd, moeite en
geestdrift. En zij kreeg wat ze vroeg.
Zij kreeg het, omdat ze zichzelf niet
spaarde, omdat men wist dat wat zij
van een ander vroeg, zijzelf reeds ruim
schoots had gegeven."
Op de leeftijd van 67 jaar is mevrouw
J. C. van Woerkom-Witte overleden.
In de overlijdensadvertentie gaf haar
echtgenoot haar nog een laatste
karakteristiek door de tekst te be
ginnen met „Heden kwam tot rust.
De Schiedamse Gemeenschap herdenkt
mevrouw Van Woerkom met eerbied.
Gelezen op het bevrijdingsmonument aan
de kop van de Plantage:
NOOIT HEB IK
WAT ONS WERD ONTNOMEN
ZO BITTER BITTER
LI F HAD
Bovenstaande signalering zonder commentaar is geknipt uit ons
blad nr. 3 van de 16e jaargang, mei 1964.
In ons blad nr. 5 van de 17e jaargang, augustus 1965, signaleren we opnieuw:
gelezen op het bevrijdingsmonument aan de kop van de Plantage:
NOOIT HEB IK
WAT ONS WERD ONTNOMEN
ZO BITTER BITTER
LIEF GEHA
