161 REACTIVERING tehuis, dat Schiedam nu binnen enkele jaren rijk hoopt te zijn. Als raadslid heeft mej. Burger de nood zaak van het verpleegtehuis meer dan eens aan de orde gesteld. Ze vindt dat een zieke bejaarde een ver pleging in een heel aparte sfeer nodig heeft. Een ge woon ziekenhuis kan die sfeer niet verschaffen. „De verpleging van een bejaarde eist een heel andere zorg dan de verpleging van een jonge zieke mens. In een verpleegtehuis moet de supervisie bij een geriater berusten en verder moet er een specialist zijn voor bewegingstherapie en iemand zal ook de bezig heidstherapie moeten leiden. Een geriater, een heil- gymnaste en een wellfarewerkster dus, maar het zal onmogelijk zijn om ze vast aan het verpleegtehuis te verbinden. De exploitatie is toch al kostbaar genoeg; daarom moet men ook al te dure voorzieningen een bestralingskamer, vlinder- en loopboden bijvoorbeeld vermijden. Die voorzieningen biedt het ziekenhuis en wat we moeten voorkomen is dat een verpleegtehuis een klein ziekenhuisje wordt," aldus zuster Burger. Zowel mevrouw Panman als zuster Burger zijn van mening, dat een reactiveringscentrum voor bejaarden in Schiedam geen overbodige luxe zou zijn. Een plaats dus waar men op een wat uitgebreider schaal dan nu in de behandelkamers van de masseuse bewegings therapie zou kunnen toepassen. Zo'n reactiverings centrum bestaat in Rotterdam (daar zijn ook twee geriaters werkzaam). In Schiedam zijn er vooralsnog geen plannen voor, maar wellicht dat het in aanbouw zijnde bejaardencentrum van Humanitas nieuw perspectief biedt. In het centrum heeft men een deel van de ruimte bestemd om bewegingstherapie te verrichten. Van die ruimte zou eventueel ook gebruik gemaakt kunnen worden door patiënten van buiten het bejaardencentrum.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamse Gemeenschap (tijdschrift) | 1965 | | pagina 17