Het meisje van de zan^ver^
172
JA, zaterdagmorgen zijn we met
de bassen en tenoren bij
mevrouw thuis geweest. Weet u,
dan gaat het niet helemaal naar
d'r zin en dan neemt ze je even
apart. Nou, en reken maar, dat ze
dan op alle slakken zout legt. Ja,
en ze heeft gelijk, want de tenoren,
daar zitten mannen van 89 jaar bij.
Dat gaat allemaal niet zo vlug meer,
in de zaal kunnen ze het allemaal
niet zo goed horen. Het gaat wat
langzamer en dat is voor de anderen
en vooral voor de dames een beetje
vervelend. Dan gaan we dus met
de mannen bij mevrouw thuis zin
gen. Dan gaat ze achter de piano
zitten en moeten we allemaal apart
onze partij doornemen. En weet u,
ze let ook goed op onze uitspraak,
want we zingen ook in het Duits en
Latijn. Maar och, u had er bij moeten
zijn in Arnhem. We waren nauwe
lijks drie maanden aan het repeteren
en we deden toch mee. Een eerste
prijs 330 punten, wij staken met
30 punten extra boven de tweede
groep uit. Nou, wat vindt u daar
van
De heer J. Schoei, voorzitter van
het Schiedamse Bejaardenkoor,
steekt zijn lof voor de dirigente,
mevrouw Kocx-Willius (71 jaar)
niet onder stoelen of banken. En hij
is niet de enige. Die repetitie-middag
in „Arcade" was ook voor ons een
fijne middag. Want ja, wat ver
wacht je als je een middag wilt
gaan doorbrengen bij een bejaar
denkoor? In geen geval een groep
dames, gekleed in frisse gebloemde
japonnen, en zeer zeker niet het
geluid dat de bassen en tenoren
kunnen produceren. Speciaal voor
onze fotograaf werd er niet te na
drukkelijk gerepeteerd, maar wer
den nummers die er goed „in" zaten
doorgenomen. En werkelijk, het
volume is verrassend. Maar dat
kan ook niet anders, als er eerste
prijzen worden behaald.
ET bezig zijn is dus voor deze
groep van vijftig zangers en
zangeressen geen probleem. Het
