Scherpschutters in de Koopmans
192
erin te dienen en waarvan de
wapens en uniformen nog in het
Stedelijk Museum zijn te bewon
deren.
De Schutterijen, die in onze dagen
nog aktief zijn, hebben ondanks de
prachtige uniformen en het krijgs
haftig uiterlijk van de dragers,
slechts de ontspanning van de leden
tot doel. Er is dus een duidelijk ver
schil in karakter tussen de Schutte
rijen van vroeger en nu. Toch ge
loven wij, dat datgene waaraan de
Schutterijen hun naam ontlenen
nl. het schieten altijd als een
sport is beschouwd. Dit blijkt ook
uit het feit, dat de meeste mannen,
die in militaire dienst zijn geweest,
best nog wel eens een keertje willen
schieten.
Tot deze conclusie kwamen ook de
heren Rosman en Drenth, die in de
jaren vijftig voor de toenmalige
Oranje Vereniging schietwedstrijden
organiseerden op Koninginnedag,
waarvoor altijd een bijzonder grote
belangstelling bestond.
Na lang wikken en wegen werd be
sloten een schietvereniging op te
richten. De prijswinnaars van de
wedstrijden op Koninginnedag,
waarvan de adressen bekend waren,
werden bijeen geroepen en zo ont
stond op 5 februari 1960 in de boven
zaal van de Amstelbron de Schiet
vereniging „Schiedam". Voorzitter
werd de heer Rosman.
Gestart werd met 24 leden en 2
geleende wapens. Als kogelvangers
fungeerden in het begin platen hard
en zachtboard. Wie nu, vijf jaar na
de oprichting, op woensdagavond
eens een kijkje gaat nemen in de
Korenbeurs, ziet daar een outillage
die er wezen mag.
Men beschikt over stalen kastjes, die
als kogelvangers dienen en 6 eigen
Eeuwenlang reeds is in
Schiedam de wapenhandel be
oefend. Het oorspronkelijke doel
hiervan was het eigen territoor
tegen vijandelijke elementen te be
schermen. Een zuiver militair doel
dus. Onze stad kende de Schiedamse
Schutterij, die in 1907 werd opge
heven tot grote vreugde van de
schutters zelf, die verplicht waren
wapens (luchtbuksen van 4,5 mm).
Mochten er lezers zijn, die denken
dat een luchtbuks een minderwaar
dig wapen is, dan moeten ze maar
eens gaan praten met de tegen-
