door Wim Ammerlaan LOM-school 13 afloop nog talloze reacties van bewonderaars: veel brieven en telegrammen, maar ook een grote hoeveel heid reprodukties en een waardevolle, eeuwenoude tekening van Pieter Breughel. De heer Van Eijsden doet een greep uit al die reacties: „Van een oud dametje, ergens in Limburg, kreeg ik een briefje, waarin ze me vertelde, dat ze een oud paneeltje bezat, maar dat ze niet precies wist, wat de waarde ervan was. Of ik maar eens wilde komen kijken! Verder heb ik nog een telegram ontvangen van een familie Breughel uit Hoensbroek, die me veel succes toewenste. Iemand uit Wassenaar bezat een koek blik met afbeeldingen van het werk van Breughel. Als ik interesse had, moest ik maar even schrijven, dan zouden ze het wel even opsturen. Oh ja, dan heb ik ook nog een brief gekregen van de burgemeester. Het was allemaal erg leuk en ik had het niet graag willen missen. Die duizend gulden overigens ook niet!" Comfortabel achterover hangend op een cognac- kleurige bank in zijn smaakvol ingerichte woonkamer, terwijl hij zich middels zijn pijp schuldig maakt aan een aardige hoeveelheid luchtverontreiniging: „Het grap pigst is eigenlijk wel, dat ik nooit verwacht had aan die quiz te mogen meedoen. Al wel een jaar geleden heb ik me eens aangemeld. Mijn vrouw wist er niets van en ik was het allang weer vergeten. Toen kwam plotseling die brief van de VARA, waarin ik werd uitgenodigd eens te komen praten. Die brief kwam wel onverwacht en niet minder ongelegen, want we zaten midden in de periode huis-inrichten en trouwen. Dat ik direct geweldig enthousiast was kan ik nu ook weer niet zeggen. Tijd om flink te gaan studeren was er dan ook niet. Ik heb alleen een paar jaartallen kunnen repeteren". /ARA-quiz kwam (we werken namelijk allebei) dan moest ik me eerst door een berg brieven en pakjes wringen om in de huiskamer te komen". De hobby van de heer Van Eijsden, schilderijen van Pieter Breughel, heeft de onderwijzer geen windeieren gelegd. Hij haalde de duizend gulden, maar kreeg na Hoewel Pieter Breughel een belangrijke plaats in het leven van de jonge onderwijzer inneemt, is het toch zijn dagelijks werk dat hem het meest boeit. De heer Van Eijsden heeft bij het onderwijs een moeilijke en buitengewoon verantwoordelijke taak: onderwijzer aan een school voor kinderen met leer- en opvoedings moeilijkheden (de LOM-school aan de Fahrenheit- straat). Hij vertelt daarover: „Mijn leerlingen zijn beslist geen kinderen die voor de maatschappij minderwaar dig zijn. Vaak denkt men, dat de kinderen uit slechte milieus komen, maar dat is beslist niet waar. Dat ouders hun kinderen naar een LOM-school sturen is vaak een noodsprong. Het initiatief gaat overigens meestal uit van de hoofdonderwijzer, die het kind op zijn gewone lagere school heeft. Ouders zijn wat dat betreft vaak veel te gemakkelijk ingesteld. Zij laten hun kind, als het niet anders kan, in iedere klas doubleren en wachten zolang tot de hoofdonderwijzer zegt dat het zo niet langer gaat en dat er voor dat kind een andere school gezocht moet worden. Het kind heeft geen gebrek in de geest van een ernstige lichamelijke of geestelijke afwijking, maar het is alleen de blokkering van een bepaald vak, zoals re kenen of taal. Vaak zijn het kinderen, die het in een klas van (dikwijls) veertig leerlingen niet kunnen bolwerken. Zij raken achter met bepaalde vakken en

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamse Gemeenschap (tijdschrift) | 1966 | | pagina 13