door Wim Ammerlaan
LOM-school
13
afloop nog talloze reacties van bewonderaars: veel
brieven en telegrammen, maar ook een grote hoeveel
heid reprodukties en een waardevolle, eeuwenoude
tekening van Pieter Breughel.
De heer Van Eijsden doet een greep uit al die reacties:
„Van een oud dametje, ergens in Limburg, kreeg ik een
briefje, waarin ze me vertelde, dat ze een oud paneeltje
bezat, maar dat ze niet precies wist, wat de waarde
ervan was. Of ik maar eens wilde komen kijken!
Verder heb ik nog een telegram ontvangen van een
familie Breughel uit Hoensbroek, die me veel succes
toewenste. Iemand uit Wassenaar bezat een koek
blik met afbeeldingen van het werk van Breughel.
Als ik interesse had, moest ik maar even schrijven,
dan zouden ze het wel even opsturen. Oh ja, dan heb ik
ook nog een brief gekregen van de burgemeester. Het
was allemaal erg leuk en ik had het niet graag willen
missen. Die duizend gulden overigens ook niet!"
Comfortabel achterover hangend op een cognac-
kleurige bank in zijn smaakvol ingerichte woonkamer,
terwijl hij zich middels zijn pijp schuldig maakt aan een
aardige hoeveelheid luchtverontreiniging: „Het grap
pigst is eigenlijk wel, dat ik nooit verwacht had aan
die quiz te mogen meedoen. Al wel een jaar geleden
heb ik me eens aangemeld. Mijn vrouw wist er niets
van en ik was het allang weer vergeten. Toen kwam
plotseling die brief van de VARA, waarin ik werd
uitgenodigd eens te komen praten. Die brief kwam wel
onverwacht en niet minder ongelegen, want we zaten
midden in de periode huis-inrichten en trouwen. Dat
ik direct geweldig enthousiast was kan ik nu ook weer
niet zeggen. Tijd om flink te gaan studeren was er dan
ook niet. Ik heb alleen een paar jaartallen kunnen
repeteren".
/ARA-quiz
kwam (we werken namelijk allebei) dan moest ik me
eerst door een berg brieven en pakjes wringen om in de
huiskamer te komen".
De hobby van de heer Van Eijsden, schilderijen van
Pieter Breughel, heeft de onderwijzer geen windeieren
gelegd. Hij haalde de duizend gulden, maar kreeg na
Hoewel Pieter Breughel een belangrijke plaats in het
leven van de jonge onderwijzer inneemt, is het toch zijn
dagelijks werk dat hem het meest boeit. De heer
Van Eijsden heeft bij het onderwijs een moeilijke en
buitengewoon verantwoordelijke taak: onderwijzer
aan een school voor kinderen met leer- en opvoedings
moeilijkheden (de LOM-school aan de Fahrenheit-
straat).
Hij vertelt daarover: „Mijn leerlingen zijn beslist
geen kinderen die voor de maatschappij minderwaar
dig zijn. Vaak denkt men, dat de kinderen uit slechte
milieus komen, maar dat is beslist niet waar. Dat
ouders hun kinderen naar een LOM-school sturen is
vaak een noodsprong. Het initiatief gaat overigens
meestal uit van de hoofdonderwijzer, die het kind op
zijn gewone lagere school heeft. Ouders zijn wat dat
betreft vaak veel te gemakkelijk ingesteld. Zij laten
hun kind, als het niet anders kan, in iedere klas
doubleren en wachten zolang tot de hoofdonderwijzer
zegt dat het zo niet langer gaat en dat er voor dat kind
een andere school gezocht moet worden.
Het kind heeft geen gebrek in de geest van een ernstige
lichamelijke of geestelijke afwijking, maar het is
alleen de blokkering van een bepaald vak, zoals re
kenen of taal. Vaak zijn het kinderen, die het in
een klas van (dikwijls) veertig leerlingen niet kunnen
bolwerken. Zij raken achter met bepaalde vakken en