77
erg leerzaam voor me zijn, want
ik kreeg nu de gelegenheid om
met handen en voeten te spelen.
De eerste keer ging het meteen
al erg fijn. Meneer Pastoor had
het al eens eerder gevraagd,
maar ik durfde nooit zo goed.
Kennelijk wist hij, dat ik wel eens
wat aan piano-spelen doe".
Anita vindt het orgel in de
parochiekerk erg fijn, maar ze
wil het er uitsluitend als hobby
bij blijven doen; organiste wordt
ze in geen geval. Toch raakt ze
vertrouwd met het kostbare
instrument, dat nog niet geheel
is afgebouwd: „Eigenlijk vind ik
het al heel gewoon, net of ik er al
jaren zit en tenslotte zijn het nog
maar een paar maanden. In het
begin vond ik het wel een beetje
eng. Zo'n hele kerk vol mensen,
ledereen zit je maar aan te
kijken en misschien denken ze
wel: tjonge jonge wat een devoot
kind. En dan zit ik daar in m'n
eentje boven op dat altaar.
Ik voel me daar zo heilig!"
Anita's muzikale aspiraties ble
ken toen zij een tiental jaren ge
leden met accordeonlessen be
gon. Al spoedig bleek, dat ze
buitengewoon talent bezat. Het
winnen van verscheidene con
coursen zou dat later duidelijk
onderstrepen. Naast die
accordeonstudie ging Anita
ongeveer twee jaar daarna ook
piano-spelen. Nog een jaar
later zou het met de accordeon-
lessen gebeurd zijn: Anita deed
examen en slaagde voor lerares!
Nu, twee jaar daarna, is ze
onder leiding van haar leraar
Marinus Flipse op weg naar het
