T 1 jé» J k wi pp" mm* 119 4 cineasten en filmregisseurs zijn vaak aanwezig. Op de tweede verdieping heerst een geheel andere sfeer. Het is de „coaching"; hier leidde Jan Schaper na „Alles voor ikke" zijn mensenmateriaal verder op overeenkomstig de principes, welke men ook in de beroemde Actors Studio in New York huldigt. In deze ruimte organiseert Open Studio werkavonden en wordt jonge mensen iets verteld over de manier, waarop Schaper met actrices en acteurs voor de camera een „gebeuren" wil realiseren. Want Schaper wil trachten een tweede werkgroep te vormen. Met de eerste, zo heeft hij aangekondigd, zullen korte speelfilms worden gemaakt. Indien blijkt dat zijn theorieën inderdaad een nieuwe fase voor de Neder landse speelfilm inluiden begint hij aan de productie van een grote film. Maar zo ver is het nog lang niet. Eerst zal moeten blijken of Christien van Roon, Marjo Hofhuijs, Loek Rood, Herbert Voogt, Martin van Dalen en enkele andere Schaper's visie op het leven naar de door hemzelf geschreven scenario's op een aanvaardbaar niveau kunnen uitbeelden. Intussen voldoet het Zakkendragershuisje volkomen aan de functie van ontmoetingsplaats. Er is al een kern van jonge Schiedamse mensen, die elkaar hier regelmatig ontmoeten en vaak urenlange gesprekken voeren, waar ze elders nauwelijks aan toe komen. Dat is de kracht van het huisje: Mensen, die in het jachtige leven van onze moderne tijd eens tot rust willen komen en argeloos het huisje binnenlopen, zullen er steeds willen terugkeren. „Dit is het helemaal", zeggen ze tegen elkaar. Zo reageerden ook de drie mannen, wier namen in de wereld van de televisie een begrip zijn geworden. Ze gingen, overigens onafhankelijk van elkaar, eens bedachtzaam zitten in de comfortabele stoelen in de leeszaal en luisterden zwijgend naar de klassieke muziek, welke zachtjes uit de luidsprekers komt. Hun verging het zoals het iedereen vergaat, die voor de eerste keer tussen vier uur des middags en midder nacht het huisje betreedt: ze kwamen na hun drukke werkzaamheden tot zichzelf. En dat is veel waard. ALEX SNELLEMAN

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamse Gemeenschap (tijdschrift) | 1966 | | pagina 11