JANUS STOKHOF en de ZEGELTJES JENEVER een briefje ten afscheid i TA, Janus Stokhof daar zit je nou op je laatste vaten met onvervalste moutwijn. Je weet nog wel, wanneer die foto gemaakt werd: een week of wat geleden en je staarde een beetje droef in de lens. Melancholiek is een beter woord. Je wist dat het je laatste zit was en je had je bril recht gezet en je haar gekamd en je probeerde opgewekt te kijken. Maar dat lukte niet helemaal. Je maat Bram Hoogstad, 69 jaar oud vier jaar ouder dan jij probeerde je nog op te kikkeren. „Joh, Janus," zei hij, „kijk toch niet zo in-droef! De mensen zouden nog gaan denken dat je van onze moutwijn treurig wordt. Hé Janus, maar dat is toch niet waar?" Je schudde van nee en je keek in de lens. Het was voor een plaatje in de krant: „Een Schiedamse jeneverstoker gaat met pensioen". Weet je nog, Janus Stokhof? Je vertelde over die vierenveertig jaren dat je daar gewerkt had op de Wester kade, in die distilleerderij van Wittkampf waar altijd vaten lege en volle buiten stonden. Vierenveertig mooie jaren waren het geweest, zei je. Want jij, Janus Stokhof, had altijd een produkt gemaakt waar je trots op kon zijn. Moutwijn, de echte, onvervalste, volgens oeroude regels overgehaalde, ouwe klare. „Goed spulletje," zei Bram Hoogstad en jij knikte. „Betere jenever is er niet dan onze moutwijn," zei Hoogstad. En jij knikte opnieuw. En toen zei jij zelf: „Jazeker, de jajem uit mijn ketel, zo vind je ze in de hele wereld niet." En je keek er zo oprecht bij, dat niemand zou denken dat je overdreef. Hoogstad zei en jij knikte weer instemmend Wat dacht je met zo'n ketel? Betere jenever is er niet. Voor mij geen spiritusjenever hoor, al kun je tegenwoordig haast niks anders meer kopen. Moutwijn, daar word je op de duur wel dronken van, maar nooit ziek. 't Is haarzuiver spulle tje." 166

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamse Gemeenschap (tijdschrift) | 1966 | | pagina 10