Warme maaltijden voor bejaarden FOTO'S: ROB COLLETTE 220 TAFELTJE DEK JE GELOOF het of niet: vóórdat een groep Schiedamse dames besloot om er eens wat aan te gaan doen, waren er in Schiedam bejaarden die soms in geen weken een warme maaltijd hadden. Mannen vooral waren dat, plot selinge alleenstaanden na het overlijden van hun vrouw, onbckwamen in een keuken die een huwe lijksleven lang haar domein geweest was. Een kop thee maken, een boterham smeren, een ei koken.... Dat kon hij meestal wel, maar aardappelen, groen ten, vlees klaarmaken.... nee. Maar ook onder de bejaarde vrouwen waren er, die niet aan een dagelijks prakje toekwamen. Vrou wen, die geplaagd werden door reuma of andere kwalen. Of die steeds moesten constateren dat ze voor al dat huishoudelijk werk te verstrooid ge worden waren en suiker gebruikten als het zout moest zijn en andersom. Moesten al die bejaarden naar zo'n verzorgings tehuis, dat meer op hotel dan op „tehuis" lijkende moderne gebouw dat zij het in nog te gering aantal tot de verworvenheden van onze tijd be hoort Nee, zeggen de deskundigen: een bejaarde moet zo lang het kan zelfstandig blijven. Maar hij moet ook gezonde voeding genieten. En zoals gezegd: daar kwam tot voor kort bij heel wat bejaarden niets van terecht. Nu is het anders. Sinds de Raad voor de Be jaardenzorg in onze stad bestaat, gaan iedere week vrijwilligsters op pad om op maandag, woensdag en vrijdag aan veertig tot zestig bejaarden warme maaltijden te brengen. Tafeltje dek je, heet dat in andere steden. Maar Schiedam is meer prozaïsch, daar wordt dit werk gewoon „sectie warme maal tijden" genoemd.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamse Gemeenschap (tijdschrift) | 1966 | | pagina 20