Warme
maaltijden
voor
bejaarden
FOTO'S: ROB COLLETTE
220
TAFELTJE
DEK JE
GELOOF het of niet: vóórdat een groep
Schiedamse dames besloot om er eens wat
aan te gaan doen, waren er in Schiedam
bejaarden die soms in geen weken een warme
maaltijd hadden. Mannen vooral waren dat, plot
selinge alleenstaanden na het overlijden van hun
vrouw, onbckwamen in een keuken die een huwe
lijksleven lang haar domein geweest was. Een kop
thee maken, een boterham smeren, een ei koken....
Dat kon hij meestal wel, maar aardappelen, groen
ten, vlees klaarmaken.... nee.
Maar ook onder de bejaarde vrouwen waren er,
die niet aan een dagelijks prakje toekwamen. Vrou
wen, die geplaagd werden door reuma of andere
kwalen. Of die steeds moesten constateren dat ze
voor al dat huishoudelijk werk te verstrooid ge
worden waren en suiker gebruikten als het zout
moest zijn en andersom.
Moesten al die bejaarden naar zo'n verzorgings
tehuis, dat meer op hotel dan op „tehuis" lijkende
moderne gebouw dat zij het in nog te gering
aantal tot de verworvenheden van onze tijd be
hoort Nee, zeggen de deskundigen: een bejaarde
moet zo lang het kan zelfstandig blijven.
Maar hij moet ook gezonde voeding genieten.
En zoals gezegd: daar kwam tot voor kort bij heel
wat bejaarden niets van terecht.
Nu is het anders. Sinds de Raad voor de Be
jaardenzorg in onze stad bestaat, gaan iedere week
vrijwilligsters op pad om op maandag, woensdag en
vrijdag aan veertig tot zestig bejaarden warme
maaltijden te brengen. Tafeltje dek je, heet dat in
andere steden. Maar Schiedam is meer prozaïsch,
daar wordt dit werk gewoon „sectie warme maal
tijden" genoemd.