Ir
267
resultaat was een voor Schiedam unieke samenspraak tussen de burgerij en de over
heid. Een zinvolle samenspraak ook, al hebben we niet de illusie dat de argumenten
die burgemeester Roelfsema te berde bracht, werkelijk indruk gemaakt hebben op de
ionge (maar ook oudereteach-inners die vóór hem hun felle filippica hadden geuit
over de destructieve bestemming, die het gemeentebestuur, in hun ogen willens en
wetens, aan het plukje oude panden rond het Zakkendragershuis heeft gegeven.
Daarvoor waren de meeste sprekers te zeer gefixeerd op hun eigen idealen en droom
kastelen. Bovendien hadden velen het drukker met interrumperen dan met luisteren.
En daarnaast toonde meer dan een spreker de neiging om zich door geen enkel
argument, hoe hecht doortimmerd ook, van zijn overtuiging te laten afbrengen.
Zeker niet als die argumenten afkomstig waren van zo'n vermaledijde „regent"
(de burgemeester)dat wezen dat dezer dagen in het grootste verdomboekje aller
tijden zit.
TA/E blijven nog even bij het initiatief tot de teach-in. We zeiden al dat het dit
keer van de jongeren moest komen. Het succes ervan voor de wederzijdse
begripsverbetering durven we dat weliswaar niet kolossaal groot te noemen, maar
dat de leefbaarheid van de stad ermee gediend was staat o.i. buiten kijfmoet het
gemeentebestuur inspireren om als de gelegenheid zich voordoet, óók eens het initia
tief te nemen. Er zijn talloze onderwerpen, die zich voor een bredere samenspraak
dan in de gemeenteraad geschiedt, lenen, ht veel buitenlandse steden vooral in
Duitsland) kent men het openbare spreekuur van het gemeentebestuur, dat zich
daarbij door ambtelijke specialisten laat assisteren. In Schiedam zou het ook nog
we! eens mogelijk zijn. Bij voorbeeld als straks het grote saneringsplan gereed is.
Nu over de teach-in zelf. Het moet ons van het hart, dat het niveau der discussianten
op uitzonderingen na nogal gering was. Bovendien bleek Schiedam opschaa Iverkleind
evenveel querulanten op te kunnen brengen als het grote landelijk samengestelde
publiek, dat men altijd bij teach-ins over belangrijker onderwerpen voor radio en t.v.
laat opdraven. Door de evenredig grote tijd, die vooral de nietszeggers/hardschreeuwers
zichzelf toematen, ging veel van de vaart verloren. Daarbij komt dat veel sprekers
niet alleen hun oor niet wensten te lenen aan hun opposanten, maar ook niet aan
hun medestanders, zodat ieder argument een repetitie onderging en met soms wat
meer en soms wat minder kleur, verschillende malen in het strijdperk gesmeten werd.
En dat is slaapverwekkend.
TE ERUIT het interessantst werd de teach-in toen burgemeester Roelfsema tot
dan geïnteresseerd, soms ook geamuseerd, toehoorder de handschoen opnam
en zich bij één van de microfoons posteerde. We vonden het moedig, zij het vanzelf
sprekend. Niet iedere gemeentebestuurder in Nederland zal die vanzelfsprekendheid be
amen, want hij weet dat hij in zo'n situatie min of meer aan de wolven overgeleverd is en
hij weet ook dat zwakte zich meedogenloos manifesteert. Burgemeester Roelfsema
moet zich echter niet zwak gevoeld hebben, getuige de zelfverzekerde manier waarop
hij naar voren trad en de voor hoon onbevreesde manier waarop hij zijn aanvallers
attaqueerde in datgene, dat zij zelf als hun grootste goed beschouwenhun jeugdige
zorgloosheid. Langharig en tóch kortzichtig, dat was in feite zijn redelijk verwijt,
al nam hij het woord langharig niet in de mond en waarom zou hij?)
Het werd meer een clinch-gevecht dan een debat, maar het was in ieder geval boeiend.
JEN SLOTTE: wat is nu het resultaat van Schiedams eerste teach-in? Wat gaat
er gebeuren met het zwarte plekje in de binnenstad, waar de gegoeden zich in het
verleden voor schaamden, dat Schiedam zijn bijnaam Zwart Nazareth gaf en dat
zowaar romanciers inspiratie gaf. Gaat het tegen de vlakte om ruimte te verschaffen
aan een brandweerkazerne of wordt het onderhanden genomen om te worden tot
wat al te prozaïsch als het „Montmartre van Rijnmond" wordt omschreven? Het
antwoord is niet gegeven, maar ligt voor de hand: het wordt tóch gesloopt.
Maar dan is er daar enkele dagen na de teach-in het bericht geweest, dat enkele
jonge architecten het studiehoofd gaan buigen over het Zakkedragershuis-
agglomeraat. 'n Aardig bericht, zeker, maar het is de vraag of het ook méér is dan
een bericht. Zo ja, dan moet het gemeentebestuur de slopers niet al te snel op de
krotten afsturen.
En dan zijn er ook nog die 150 Schiedamse jongeren, die zich staande de teach-in
als vrijwilligers opgaven om zelf de hand aan de hamer, beitel en verfkwast te slaan
ten behoud van het oude wijkje. Ook daarvan neme het gemeentebestuur goed nota.
Kan het deze potentiële energie niet kwijt rond het Zakkendragershuis, dart moet er in
de stad toch wel een ander project te vinden zijn waar het de jeugd kan laten lonen
dat het haar ernst is met haar drang tot behoud van het weinige, dat Schiedam onder
de Nederlandse steden uniek maakt.
Het zeer weinige, maar juist daarom.
A. WAGENAAR
