39
Lopend door de gangen van de eerste drie lagen, kan
men zich (met een aardige dosis fantasie) al in een zie
kenhuis wanen. De muren zijn reeds gepleisterd en men
is hier en daar al aan afwerking toe. Zelfs zijn er al
een aantal radiatoren geplaatst, die deel gaan uitmaken
van het centrale (aardgas) verwarmings-circuit.
Maar hoe meer trappen men oploopt, hoe meer stei
gers en nog niet afgewerkte beton-constructies. Stalen
buizen en beton, met daar tussendoor talloze elektrische
leidingen, soms grillig gekronkeld: een koud maar
boeiend spel van vlakken en lijnen, met bijna drie
dimensionale allures.
Men hoopt eind november de etages glas- en waterdicht
te hebben. Dan kan ook de verwarming aan, zodat de
vele laatste handen in een beschutte omgeving aan de
diverse ziekenhuisruimten kunnen worden gelegd.
Na de ingebruikname in het voorjaar van 1969, zal het
dan overbodige oude ziekenhuis worden afgebroken. De
vrijgekomen ruimte zal worden herschapen in een
grote ziekenhuistuin. Alleen het van recentere datum
zijnde kinderpaviljoen zal blijven staan. Over de be
stemming van dit paviljoen is men het nog niet hele
maal eens.
En dan nog een klein detail:
In het bovenstaande heeft het in aanbouw zijnde zieken
huis afwisselend de betitelingen „het nieuwe ziekenhuis"
of „het nieuwe Gemeenteziekenhuis" meegekregen. Een
definitieve benaming is echter niet mogelijk, daar er
nog steeds geen naam voor het nieuwe ziekenhuis ge
kozen is.
Indertijd werd er een prijsvraag uitgeschreven. Een
groot aantal inzendingen was het resultaat met o.a. sug
gesties voor een Koningin Juliana-, Prinses Margriet-,
Henri Dunant-, Burgemeester Peek-, Rijnmond- of Dief-
hoekziekenhuis.
Vóór 1969 zullen de geleerden het over een naam wel
eens zijn. Het lukt hun ten slotte toch ook om een
machtig ziekenhuis te bouwen.
FRANS HAPPEL
