cn beelden. Beelden die zij maar moeilijk
konden vergelijken met de vrouwenfiguur
van Pieter Starreveld, een beeld dat al
jaren een eenzame plaats in het park in
neemt.
Na deze week van opbouw van de ten
toonstelling werd het beeld van Starre
veld, van een figuratief beeld met weinig
pretentie, een haast surrealistisch beeld,
geplaatst temidden van neergestreken
maanschcpen, magische stenen en bron
zen tekens en science-fiction-achtige
drijvende en bewegende plastieken.
De expositie iaat de stormachtige ont-
wikkeiing in de beeldhouwkunst zien.
Een ontwikkeling, die ook in Nederland
versneld werd. Dit kwam door die krach
tige impuls van de Engelse beeldhouwers,
zoals Caro, die enige jaren geleden het
conventionele materiaal (het brons) ver
lieten, om ijzeren, veelal niet door hen
zelf vervaardigde in helle kleuren te ver
ven, objecten te scheppen en deze als
een teken te plaatsen bij gebouwen of in
parken.
Deze nieuwe vorm van „beeldend
bezig zijn" vervangt het ambachtelijke
„beeldhouwen", waarbij de kunstenaar
van ruwe steen of brons tot het eind
resultaat daadwerkelijk betrokken is bij
dit artistieke scheppingsproces. Dat dit
niet belemmerend werkt voor een artis
tieke ontplooiing bewijst de boeiende
expositie in het park. Nieuwe vormen
in nieuwe materialen vragen hier de aan
dacht van de parkbezoeker. Mocht hij
open staan voor deze nieuwe vormen en
materialen, dan kan hij vergelijkingen
trekken met de meer conventioneel wer
kende beeldhouwers in hout, brons en
steen, die ook deel uitmaken van deze
expositie.
Blijkt de interesse zo ver te gasn, dat
hij het begint te waarderen, dan kan hij
na het park in het museum nog een
expositie bezichtigen nl. die van klein-
plastieken, tekeningen, collages e.d. van
