139
OP de eerste verdieping, daar waar
de gang met de eenpersoons
kamers uitmondt op een soort „plein
tje" waaraan de tweepersoonsapparte
menten zijn gelegen, zitten drie be
jaarde vrouwen op lage, gerieflijke
stoeltjes te keuvelen. Ze kennen elkaar
pas een paar weken en er zijn dus nog
veel dingen waarover ze kunnen praten.
Bijvoorbeeld over het eten: „Dat is
goed hoor, vind je ook niet? Alleen: ik
ben heel erg op sla en dat mis ik toch
wel. Maar ja: zou jij durven verlangen
dat de mensen hier net als ik vijf dagen
per week sla eten. Ik geloof het niet
hè.
Of over de kamers: „Mijn huiskamer
thuis was we! groter, maar niet zo ge
makkelijk. Thuis had ik vee! van die
gekke hoeken in mijn kamer. Stofnesten,
weet je wel.hu! Hier is het gelijk
netjes en, gek hè, ik kreeg gelijk zin om
nieuwe meubeltjes te kopen. Heb ik
toen ook maar gedaan
Of over de plotselinge veranderingen
„Ik heb er tegenop gezien, hoor. Ik
dacht: ik doe de eerste nachten geen
oog dicht. Maar mens, wat heb ik ge
slapen, gelijk vanaf de eerste dag!
Ik was eigenlijk doodop
Zo gaat dat in Thurlede. Officieel
is het bejaardencentrum van Humanitas
nog niet geopend; dat gebeurt pas in
november. Maar sinds 15 augustus
wordt het negen verdiepingen hoge
gebouw aan de Nieuwe Damlaan be
woond. Op die dag kwamen de eerste
zes bewoners binnen. Eind september
waren alle kamers in gebruik genomen
128 eenpersoonskamers en 33 flats voor
echtparen.
Het zijn riante kamers, waarvan de
inrichting geheel aan de bewoner wordt
overgelaten. Het enige, waarin Thurlede
uniformiteit voorschrijft, is de vitrage.
In de kamers vinden de bejaarden een
klein keukentje met een elektrisch
comfoor en een kleine koelkast. Hier
mee kunnen ze zelf hun kleine maal
tijden verzorgen. De hoofdmaaltijd
komt uit de modern geoutilleerde cen
trale keuken en wordt 's middags
om twaalf uur op de kamers bezorgd.
Bij de eerste bewoners, die op
15 augustus hun nieuwe behuizing be
trokken, waren de 85-jarige, bekende
stadgenoot K. Heyboer en zijn 76-
jarige vrouw. Zij wonen nu in een fraaie
flat op de eerste verdieping. Het is
voor een vrijheidslievend man als Hey
boer toch nog wel even wennen.
Hij zegt: „Ik kocht al in 1923 een
eigen huis en ik heb daar altijd met
plezier in gewoond. Zodoende is het
een hele overgang als je plotseling
„cellulair" komt te zitten. Dat is niet
zo bars bedoeld hoor, dat „cellulair"!
Maar tochje bent niet meer op jezelf,
nietwaar, je leeft nu in een gemeen
schap."
De heer Heyboer is buitengewoon te
spreken over de sfeer in Thurlede.