139 OP de eerste verdieping, daar waar de gang met de eenpersoons kamers uitmondt op een soort „plein tje" waaraan de tweepersoonsapparte menten zijn gelegen, zitten drie be jaarde vrouwen op lage, gerieflijke stoeltjes te keuvelen. Ze kennen elkaar pas een paar weken en er zijn dus nog veel dingen waarover ze kunnen praten. Bijvoorbeeld over het eten: „Dat is goed hoor, vind je ook niet? Alleen: ik ben heel erg op sla en dat mis ik toch wel. Maar ja: zou jij durven verlangen dat de mensen hier net als ik vijf dagen per week sla eten. Ik geloof het niet hè. Of over de kamers: „Mijn huiskamer thuis was we! groter, maar niet zo ge makkelijk. Thuis had ik vee! van die gekke hoeken in mijn kamer. Stofnesten, weet je wel.hu! Hier is het gelijk netjes en, gek hè, ik kreeg gelijk zin om nieuwe meubeltjes te kopen. Heb ik toen ook maar gedaan Of over de plotselinge veranderingen „Ik heb er tegenop gezien, hoor. Ik dacht: ik doe de eerste nachten geen oog dicht. Maar mens, wat heb ik ge slapen, gelijk vanaf de eerste dag! Ik was eigenlijk doodop Zo gaat dat in Thurlede. Officieel is het bejaardencentrum van Humanitas nog niet geopend; dat gebeurt pas in november. Maar sinds 15 augustus wordt het negen verdiepingen hoge gebouw aan de Nieuwe Damlaan be woond. Op die dag kwamen de eerste zes bewoners binnen. Eind september waren alle kamers in gebruik genomen 128 eenpersoonskamers en 33 flats voor echtparen. Het zijn riante kamers, waarvan de inrichting geheel aan de bewoner wordt overgelaten. Het enige, waarin Thurlede uniformiteit voorschrijft, is de vitrage. In de kamers vinden de bejaarden een klein keukentje met een elektrisch comfoor en een kleine koelkast. Hier mee kunnen ze zelf hun kleine maal tijden verzorgen. De hoofdmaaltijd komt uit de modern geoutilleerde cen trale keuken en wordt 's middags om twaalf uur op de kamers bezorgd. Bij de eerste bewoners, die op 15 augustus hun nieuwe behuizing be trokken, waren de 85-jarige, bekende stadgenoot K. Heyboer en zijn 76- jarige vrouw. Zij wonen nu in een fraaie flat op de eerste verdieping. Het is voor een vrijheidslievend man als Hey boer toch nog wel even wennen. Hij zegt: „Ik kocht al in 1923 een eigen huis en ik heb daar altijd met plezier in gewoond. Zodoende is het een hele overgang als je plotseling „cellulair" komt te zitten. Dat is niet zo bars bedoeld hoor, dat „cellulair"! Maar tochje bent niet meer op jezelf, nietwaar, je leeft nu in een gemeen schap." De heer Heyboer is buitengewoon te spreken over de sfeer in Thurlede.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamse Gemeenschap (tijdschrift) | 1967 | | pagina 11