247 neer we hier dan toch moeten blijven wonen, zorg dan ook, dat we er kunnen wonen. We hebben in de Gorzen, zeker voor de kinderen, geen enkele mogelijkheid voor recreatie. Wanneer de jongelui willen zwemmen, dan wil dat zeggen: Groenoord. Dat is veel te ver weg. Daarom moet hier iets gebeuren. We denken niet alleen aan ons zelf, maar ook aan hen, die hier in de toekomst zullen wonen. Want dat de sanering gericht zal zijn op de volks huisvesting, is natuurlijk duidelijk. Bovendien is een zwembad in zuid belangrijk voor de mensen in Schiedam- oost, omdat daar ook niets is." Zegt ze: „Ik heb me er helemaal voor ingezet. Weet u, ik ben een echte kreeft; iemand die moeilijk op gang komt. Maar wanneer ik eenmaal ergens mee bezig ben, dan bijt ik me er ook in vast." Terug naar de geschiedenis van het idee; mevrouw Krikke: „Ik weet dat eigenlijk niet meer zo goed. Ik ben geen vrouw van onthouden en bewaren. Er zijn mensen in onze groep, die daar veel beter in zijn. Ik houd van actie." De dames vertellen, dat de Stichting Bad Zuid in april vorig jaar in het leven werd geroepen en dat daarmee de kwestie van de financiering een rol ging spelen. Me vrouw Krikke: „We hebben aanvankelijk helemaal niet gesproken over een-zwembad-volgens-plan, maar gewoon van 'een' zwembad in zuid. Wat dat zou gaan kosten, daar hadden we geen idee van en dat interesseerde ons toen ook nog niet. Later, toen we ons wat beter georiënteerd hadden, is het bedrag van acht ton gevallen (dat we zelf moesten opbrengen). We besloten tenslotte, dat het een zwembad met een overdekt en een buitenbad zou moeten worden. De kosten hebben we op zo'n twee miljoen ge schat." Wie vult het tekort aan Mevrouw Krikke (lakoniek): „Nou, de gemeente. En als daar geen geld is, dan maar bij Den Haag aanklop pen. Ik ben alleen bang, dat Den Haag geen geld zal willen geven voor een dergelijk project in een stad waar geen werkloosheid heerst".

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamse Gemeenschap (tijdschrift) | 1968 | | pagina 7