RICHARD HENKE
10
Henke: „Dat is op zichzelf vaak
een avontuur, inderdaad. Hoe kom ik
aan die giazen hier? Jc hebt gesprek
ken in winkels, je komt 's bij een an
tiquair. Het is me nog nooit overko
men, dat ik „nee" heb moeten ver
kopen. Ik praat met iedereen. Je huurt
veel dingen. Kamerscherm en stoeltje
voor die Triumph-advertentie een
blote vrouwe-arm, die vanachter een
kamerscherm reikt naar een nachtpen
op een stoeltje; het geheel is gevat in
zoet donkerblauw licht) heb ik ge
huurd. Maar soms willen ze cr niks
voor hebben en het jc toch niet ca
deau doen. Dan zeggen ze: je mag het
gebruiken, maar schrijf wel even hon
derd gulden op ten name van het Ro
de Kruis, want jullie verdienen d'r
dik aan. Nou ja, dan betaal je die
honderd gulden. Modellen kun je krij
gen, vrij gemakkelijk. Modelplanning
van Corine Rotschafer is het sum
mum. Alleen kinderen, da's moeilijk.
Die moet je meestal van scholen ha
len. Praten met die ouders, dan gaat
cr meestal eentje mee, maar ze blij
ven het gek vinden, dat zo'n kind
even vijftig gulden verdient met twee
uurtjes staan."
Zwoele advertenties zijn in Neder
land al gauw tahoe. Wat vindt u daar
van?
Henke: „Ergerlijk. Het ligt 'm voor
namelijk in de sfeer. Om nog een
voorbeeld te noemen. Als ik een bril
moet verkopen, dan neem ik een ge-
handschocndc hand aan een mooi
autostuurtje. Daarboven de weg, hel
der weer, goed zicht, dat idee, weet
je wel. En dan bovenin wat hard
licht, zo'n fonkeling. Maar om dat te
verkopen is wel eens moeilijk en wat
dat betreft lopen ze hier ook we) ach
ter."
Maar het zwoele?
Henke: „Zo'n ondergoed-adverten
tie, die maak jc niet voor de vrouw,
maar voor de man. Ik stel me voor,
dat je 'ni zo moet maken, dat een
vent zegt: pott crdoric, dat moet ik
m'n vrouw geven. Maar niet direct
sexy; het houdt voor mij op als je
alleen maar de bedoeling hebt om te
schokken. Dat vind ik vies. Je moet
lige samenwerking spaak. Hij is nu
zijn eigen baas, heeft plannen voor
buitenlandse reportages in kleur, heeft
zichzelf de opdracht gegeven een
beeldverhaal van een crime-passionnel
in Bonnie en Clydc-stijl te maken (met
tekst van Vrije Volk-redacteur Harry
Kuiper) en hoopt zich op een gegeven
moment voornamelijk te kunnen wij
den aan de door hem geliefde por
tretfotografie.
Is hij duur (terzijde: SG heeft voor
zijn kerstomslag 175 gulden betaald.
Het recept voor dit omslag: men neme
een bak met kerstballen, plaatse cr
een piek achter, laat de in spiegel
schrift op een vel wit papier geschre
ven initialen van SG erin weerspiege
len en fotografere het geheel onder
de juiste belichting.)?
Henke: „Ik stel me zelf op twintig
gulden per uur. Het hangt natuurlijk
van de opdracht af. Alles waaraan
ik langer dan twee uur werk, kost
twintig gulden per uur. Dat kan
van alles zijn: opsporen van requisie-
ten, noem maar op. Het gebeurt me
wel, dat ze over de prijs struikelen.
Maar dan zeg ik: wat heb je liever?
Millimeters (de grootte van de adver
tentie) of een aangenaam ontwerp?"
Er zijn mensen, die zich het hoofd
breken over de manier, waarop u aan
al die spullen komt, die het decor
voor een foto uitmaken?
altijd bedenken, dat er ook nog ogen
zijn, die het niet mogen zien. Kinde
ren, en mensen met religieuze princi
pes. Ik denk aan een advertentie van
een vrouw met een slipje op d'r voe
ten en een stuk van de (blote) billen-
partij. Dat zijn meer advertenties voor
in bordelen. Dat hoeft van mij niet.
Er is natuurlijk ook wel het een en
ander veranderd. Als je vroeger maar
een gedeelte van een borst zag, was er
heel wat aan de hand. Als je nu een
bepaalde sfeer wilt maken, kun je
er vaak niet onderuit wat bloot te to
nen. Maar al dat andere vind ik zo
gemakkelijk. Het is het laten zien van
iets, dat verborgen is. Dan heb je
