*8
a
11
h
succes.
Wat was uw gemakkelijkste op
dracht?
Henke: „Tja eh."
Niet nadenken s.v.p.
Henke: „Eetfoto's. Ik ben gek op
lekker eten. Die sfeer heb ik direct.
Sausjes en zo, ik maak het allemaal
zelf klaar voor de foto's."
En de moeilijkste?
Henke: „Dat was een keer met een
Israëlisch fotomodel. Om stoffen te
fotograferen, dat vind ik moeilijk. Wc
waren voor een mooie achtergrond
naar Kasteel Oud-Wassenaar gegaan.
We hadden toestemming gekregen,
maar de baas daar begon steeds moei
lijker te doen toen-ic zag wat er alle
maal kwam kijken, de kabels, de lam
pen. Enfin, toen dan eindelijk het
licht zo was, als we het wilden heb
ben, zakte dat fotomodel in elkaar.
We konden weer naar huis. Ze had
een paar weken lang alleen maar
's morgens een appel gegeten."
Henke zegt weinig voor de techni
sche fotografie te voelen. Als het kan,
moeten er mensen in zijn foto's voor
komen. Het liefst, dat staat al ergens,
maakt hij portretten.
Henke: „De kop bestuderen. Dat
kan een uur, soms twee uur duren.
Geen fouten corrigeren. Een pukkel
is een pukkel en die blijft er. Je stuit
ook dan op weerstanden. I.aatst had
ik er één van het type van: Ik ben
Jan de Zakenman. Die vent zat oer-
vervelend te glimlachen de hele tijd.
Ik heb gezegd: zou u nu eindelijk die
vervelende glimlach even willen afzet
ten. Nou, gelijk dat gezicht zó
mondhoeken omlaag, wenkbrauwen
autoritair in de hoogte), ik had hem.
Maar hij sprak geen woord meer met
me, ik heb 'm nooit meer terugge
zien. Hij zei alleen maar: ik dacht dat
u niet al te beleefd was. Zijn vrouw
kwam de foto's halen en die keek en
zei: mijnheer Henke, zo hebben ze
hem nog nooit gefotografeerd, want
