GELD 65 Els Kloos en Rob Holl op het grote podium van De Doelen een voorschotje op de toekomst? mijn stoel zitten, maar niet zo, dat ik er naar van wordt. Hiroshima, van (Krzystof) Penderecki, daar krijg ik hartkloppingen van soms. Het is zo enorm, ik weet niet, gespannen." Nogmaals in ernst: wat kan men zonder spanning? Els: „In deze tijd van Vietnamtoe- standen wil ik daar niet zo sterk mee geconfronteerd worden. Je zit boorde vol emoties als je zoiets hebt gehoord. Je staat aan het begin van je carrière, de mensen verwachten iets van je. Voorlopig doe ik liever helemaal niets aan het moderne, dat laat ik liever aan anderen over. M'n hele leven zingen zoals nu, dat zou me best bevallen." En Rob? Rob: „Daar ben ik het niet helemaal mee eens. Je doet ervaring op, dat is ook weer één van de dingen: het rijpingsproces. Als ik de Liederen van de dood van Badings zing, het mid delste daarvan, daar ben ik helemaal kapot van. Dat wil ik zingen en dan kan het me niets schelen of ik er iets mee verdien." Het rijpingsproces en zijn onder delen de lessen en de concerten, waar aan ze medewerking verlenen. Het is tegelijkertijd de basis van hun bestaan. Studeren kost geld. De drukke tijd van de „Passionen" is juist achter de rug. Rob moet het helemaal van die voor stellingen hebben. „Mijn vader ver dient te veel, maar ik kan me wel be druipen. Het zingen is bovendien een goede oefening." Voor later? Els: „Je probeert natuurlijk wel zoveel mogelijk bij elkaar te zijn; maar onze stemmen garanderen niet dat we zonder meer bij elkaar in een concert worden gevraagd. Ach, je weet van tevoren toch niet hoe zoiets loopt." Rob: „Je bent uiteindelijk idealist. Als je je brood maar kan verdienen. Als je het twee jaar doet, dan kan je niet anders meer. Dan kan het je ook weinig schelen. Het is moeilijk alleen, om erin te komen." Els: „Kliekerig en hokjesgeestachtig. Moeilijk om een beetje bekendheid te krijgen." Geen zin om naar het buitenland te trekken? Els: „Misschien wel. Je hebt het gewoon nodig. Als je je naam dan nog voor de lol zou veranderen, was het helemaal goed. Wat je ver haalt, is lekker. Het is al zoveel mensen over komen. Het zit er voor ons ook wel in." L. G. W. BAKKER

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamse Gemeenschap (tijdschrift) | 1968 | | pagina 17