„Als deze restauratie doorgaat
hebben we gelijk de goedkoopste
kerk van de stad
BURGERCOMITÉ BLIJFT IJVEREN VOOR BEHOUD HAVENKERK
FOTO 'S:
HANS AKKERSDIJK
87
DE beslissing om de Havenkerk te sluiten, heeft een
fiks aantal Schiedammers tegen de haren ingestreken.
De verontwaardiging van het eerste moment is na
ruim een half jaar nog niet verdwenen. Daarover gaat
nevenstaand artikel.
Onderwerp van de leken-boosheid is onder meer geweest
de argumentatie van het door de commissie „van zeven"
samengestelde advies, dat bisschop en kerkbesturen van
de voormalige binnenstadparochies als leidraad diende
bij het nemen van een besluit. De suggesties van de com
missie zijn geheel overgenomen.
Dat betekende, dat twee kerken moesten sluiten (de
Lidwinakerk volgt in oktober a.s.) en dat er één, de Rozen
kranskerk, blijft bestaan tot eens een nieuwe, centraler
gelegen centrumkerk zal zijn gebouwd. De motieven stoel
den op de in mineur gerichte gemeentelijke prognoses over
de bewoning van de binnenstad (en dus met gevolgen voor
het kerkbezoek) en verder op de financiële kant van de
zaak, namelijk de hoge kosten van onderhoud en eventueel
restauratie van de drie kerken.
In alle drie de binnenstadkerken daalde van 1966 tot
'67 het kerkbezoek van 4150 tot 3470 per maand. De
Havenkerk lag van drieën het laagst. En hoewel de St. Jan
in een waarderingsschaaltje voor zijn architectuur, zijn
houdbaarheid, lithurgische mogelijkheden, situering (zelfs
een tien!) en interieurwaarde (ook een tien) voldoendes
kreeg, en voor zijn verkoopbaarheid een onvoldoende
(vanwege de bescherming van Monumentenzorg, de andere
twee kerken liggen aanzienlijk hoger in de markt) kreeg,
meende de commissie toch te moeten concluderen: „De
Lange Haven-kerk dient onmiddellijk te worden gesloten."
De argumenten: de toestand van het gebouw zou niet
meer houdbaar zijn (de in de commissie tot behoud ver
enigde parochianen, die een paar jaar geleden nog een
grote schoonmaakbeurt aan hun kerk gaven, de actie
Poetskatoen, bestrijden dit ten zeerste; alleen de ver
warming zou slecht zijn), er moet geen restauratiegeld
worden gegeven zolang we niet weten of we het wel terug
krijgen (de parochianen voornoemd beweren al 90 percent
subsidie in de zak te hebben) en tenslotte, de sluiting zal
niemand duperen, want de overblijvende kerken zijn dicht
in de buurt. Als enig nadeel bleef over dat men de kerk
uit de kaartenbakken van Monumentenzorg moet zien te
krijgen. Dit is tot op heden nog niet gelukt.
De Sint Jan, Schiedams waterstaats
kerk, pompeus kitsch-meubel aan de
Lange Haven, een curiositeit anderzijds,
een beschermd stadsgezicht bovendien,
is met ingang van 31 oktober van het
vorig jaar op last van de kerkelijke over
heid gesloten.
Het Comité tot Instandhouding van
de Havenkerk, dat in de dagen vooraf
gaande aan de sluiting na een protest-
vergadering werd opgericht, is sindsdien
alleen nog maar gesterkt in zijn mening,
dat hier sprake is van een door bevoor
oordeelde adviseurs ingegeven bisschop
pelijke dwaling.
Maar het kerkbestuur, de aangewezen
instantie om voor een herziening van het
vonnis over dit in 1824 in gebruik ge
nomen godshuis te gaan pleiten, heeft
zich de afgelopen maanden van de domme
gehouden en zich beperkt tot het produ
ceren van bitse dooddoenertjes in ant
woord op de pinnige en agressieve
correspondentie van het Comité. De
voorbereiding van de sluiting van num
mer twee, de Frankenland- of Lidwina
kerk aan de Nieuwe Haven, per 1
oktober aanstaande wordt overigens niet
vergeten.
Niemand die zich over het laatste
zorgen maakt (nog niet tenminste). Pas
toor J. A. L. Laurent (52), leider van
de nieuwe binnenstadparochie sinds een
half jaar, gelooft dan ook stellig, dat
geen andere kerk de emoties zo hoog
had kunnen doen oplaaien als juist deze,
de Havenkerk. Maar ook hij motiveerde
nog kort geleden in een stencil aan de
