lm WIEGMAN 0 VJ 156 Zoals Wiegman tijdens het verhaal namen en feiten rondom S 45 in de /.in schieten, zo komen er tussendoor ook nog plotseling hoogtepunten bo vendrijven uit zijn carrière als schilder én zijn werk voor het op de met schilderen verdiende boterham toch ook nodige beleg, als decorateur. Een herinnering bijvoorbeeld aan het Schicdanise evenement Polyantha waarvoor het Sterrebos aangekleed en aangekleurd werd: toen het werk klaar was kwam de oorlog. Polyantha werd een wildernis Van Schiedam is hij door de jaren heen gaan houden. En dan vooral van het oude Schiedam. „Wat ze nu weg breken, daar zullen ze over een jaar of twintig om zitten te gillen. Een stad moet zo gebouwd zijn dat je zegt: ik loop er met liefde doorheen. Dat krijg je niet met die nuchtere vierkante blokken. Trouwens, met de nieuwe burgemeester gaat het beter. Hij krijgt er ook meer oog voor." Theo Wiegman kan, zegt hij, onder de indruk raken van wat hij om zich heen ziet in een stad als Schiedam. „Als ik daar bij liet Hoofd kom, die kranen, die schepen. Wat je daar ondergaat zou je ook in een nieuwe stad moeten kunnen voelen. Maar zoiets maken, dat kunnen alleen de Italianen. Die bouwkunst, geweldig. De stadsplanners hier niet, o nee." Wiegman heeft jarenlang geschil derd wat hij zag. Hij zette straatjes op het papier, bloeiende cacteeën op het doek. De onrust over de nieuwe vor men broeide echter ook in zijn bin nenste. Hij vond de weg naar voor stellingen die hem met die onnist van binnen tóch konden bevredigen, en als vanzelf verdween de voorstelling. „Het abstracte, daar voel ik me in thuis. Vijftien jaar ben ik nu bezig met de monotype. Als ik die klcurer afweeg, dan doet dat me goed." Hoe doet Wiegman dat precies, zo'n monotype? „Je kan het op verschillende ma nieren doen. Ik neem een marmeren plaat, waar ik de drukinkt op werk, en ik dmk af op ivoorkarton. Die drukinkt, een verdunning met olie, als je die kleuren tegen elkaar zet wordt het mooi ruimtelijk, er komt een dimensie in. Drie lagen soms over elkaar. Vind je ze mooi?" Zijn blik dwaalt af. „Ik ben weer met heel nieuw werk bezig. Ja, ik heb nog plannen genoeg. Je moet nooit tevreden zijn met jezelf. En eh, je komt altijd een leven te kort." HARRY KUIPER i

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamse Gemeenschap (tijdschrift) | 1968 | | pagina 8