PETRA
TETTEUAR:
nu leren
noten
238
lezen...
eraan. En een knappe pedagoog die haar dan nog achter
het orgeltje krijgt. Het is met Petra meestal zo. Ze komt
op een draf naar boven, gaat op de taboeret zitten en
gaat iets zitten uitproberen. Ze heeft dan iets op straat
opgevangen wat haar smaak is en wil het dan proberen.
Wat dat betreft is ze heel erg leergierig".
Is Petra een wonderkind?
Vader: „Misschien wel".
Moeder (boos): „Ach, welnee. Wonderkinderen is een
begrip van niks. Dat past niet in deze tijd. Ze is meer
een muzikaal talentje. Het wil helemaal niet zeggen, dat
ze zo actief blijft. Ik heb dikwijls gehoord, dat een kind
van belangstelling verandert, zodra het ouder wordt".
Petra's eerste ondeugende succesjes dateren van de
laatste vak- en consumentenbeurs „Inhabé" in Schie
dams Margriethal. Zij trad daar, terwijl politiefunctio
narissen de handen goedmoedig voor de ogen sloegen,
op tezamen met haar toenmalige leraar Gerard Bressers
en „entertainer" Theo Moens.
Eigenlijk was het de bedoeling dat zij maar een enkel
keertje optrad tijdens een bijzondere „stunt" van Bres
sers werkgever, een orgelzaakhouder in Vlaardingen.
Dat ene keertje, werd echter vele keertjes meer.
Moeder zegt: „Ik heb er 's nachts niet van kunnen
slapen. Eerlijk niet. Ik was er helemaal niet zo mee in
genomen. En toen ze optrad en al die mensen gluurderig
naar haar keken, voelde ik me misschien nog ellendiger
dan dat kind. Maar ik deed het toen voor Gerard.
En Theo Moens deed het in zijn enthousiasme ook
helemaal verkeerd. Hij ging het optreden van Petra vele
uren van tevoren aankondigen, waardoor we op den
duur niet alleen last kregen van de inspectie, maar ook
van het publiek. Wat dat betreft zijn we een ervaring
rijker".
Petra Tettelaar, één van een tweeling, heeft inmiddels
een andere leraar. Zij wordt niet meer gecoacht door
Gerard Bressers, maar door de wat oudere Rotterdam
mer Joop Walvis.
Vader zegt: „Joop legt in zijn lessen het accent op de
notenleer. Tot nu toe doet Petra alles uit het blote hoofd,
maar het is wenselijk dat ze ook noten leert lezen. We
hebben het in het begin maar zo gelaten en gewacht tot
dat ze er zelf om ging vragen. We hebben het niet wil
len forceren".
De kleine Petra is niet trots op haarzelf. Zelfs de in
opdracht van haar vader gemaakte foto's zeker dui
zend exemplaren kijkt ze niet aan. En over muziek
praat ze nooit, zeker niet met haar zusje en evenmin op
school.
Moeder zegt: „Anita (haar tweelingzusje) wel. Die ismj|
trots op haar zusje. Op school deelt ze foto's uit".
