WIM DE HAAH
VERLIEST Z N
HAREN, NIET Z N
ROKSPUPILLEN
door: Bas van Bochove
foto's: Hans de Bakker/Ton den Haan
218
Wim de Haan mag dan zijn haren
verliezen, wellicht ook zijn streken,
maar zijn bokspupillen niet. Hij, de
man die de laatste tijd nogal eens in
het nieuws is, we denken maar aan
het wereldkampioenschap spijkerbed-
liggen en laatstelijk aan zijn plan om
in het oude westen een wijksporthai
te gaan houwen, heeft weer twee
nieuwe ijzers in het vuur. De gebroe
ders Krijgsman, Tonny en l)olf, wor
den onder de handen van Wim de
Haan gekneed tot kampioenen, /.on
der al te veel moeilijkheden drongen
de heren door tot de finales, maar
moesten daarvoor hoe vreemd het
ook moge klinken eerst tegen el
kaar in de ring.
Voor Dolf, die in een jaar tijd van
de C-klasse naar de A-klasse ging,
was er geen tegenstander. Dan maar
tegen elkaar op de vuist zei men. Wie
dacht een gezapige partij te zien kwam
bedrogen uit. Instructeur Wim de
Haan: „Tonny is de oudste en vond
het eigenlijk rot 0111 tegen zijn jonge
re broer te gaan staan. Maar Dolf
trok zich daar niets van aan. Die
moest je temperen anders had hij
Tonny de kop van zijn romp gesla
gen. Recht op zijn sik kreeg Tonny
de klappen te verwelken. Hij had nog
een aardige bloedneus ook. Als hij zo
in de finale staat 0111 de Nederlandse
titel, pakt hij die titel zonder meer."
Hoe het is afgelopen weten wij op
