WAT IS ER NU PRECIES
MET DE TEMPEL AAN DE HAND?
116
bruik" werd verstaan, zodat het be
stuur bij het vernemen van het ge
beurde zich dood schrok en niets
beters wist te doen dan de deur woe
dend voor de zich van geen kwaad
bewuste Tempeliers dicht te gooien.
Inmiddels is die dan weer open en
mag men zich afvragen hoe het ver
der met het Schiedamse Paradiso-
experiment is afgelopen.
Naar het zich laat aanzien, functio
neert De Tempel uitstekend en ver
vult ze al is de groep belangstel
lenden toch niet zo groot als aanvan
kelijk werd gedacht in Schiedam
wel degelijk een functie, al moet men
om die te begrijpen, wel op de hoogte
zijn met de normen van de sub
cultuur.
De Tempel is geen sociëteit in de
ware zin van het woord: een ruimte
waarin de leden ener vereniging en/of
een groep van gelijkgezinden op pas
sende wijze (beschut tegen de onaan
gename kanten van de drankwet) met
elkaar verkeren.
Een bezoek aan de Tempel is een
wat solitaire aangelegenheid zoals
veel in de subcultuur een solitaire
aangelegenheid is waarvan men
moet houden om hem te kunnen ap
preciëren. De muziek is er een van
een opmerkelijk goed gehalte, even
als de vloeistofdia's waarmee elke
avond weer druk wordt geëxperimen
teerd.
En de rest? Een rest en dat
maakt de sfeer in gelegenheden als
De Tempel juist voor ouderen zo on
begrijpelijk is er niet. Men zoekt
contact wanneer, met wie en waar
men ook wil met de redelijke zeker
heid dat dat ook tot stand komt. Zo
als zo veel jeugdcentra a la Paradiso
is De Tempel een beetje een voortzet
ting van het Kralingse popfestival. Je
treft er een zelfde rust, een zelfde
vriendelijkheid en een zelfde tevre
denheid.
Je moet er alleen van houden.
