Toekomst:
NU:
133
van een aantal „leken"-leiders voor
een deel verloren is gegaan.
Tegelijk werd besloten ook de
naam en de functie van het clubhuis
te herzien. De beherende stichting
ging zich voortaan Katholieke Stich
ting voor Sociaal Culturele Arbeid
noemen met als werkterrein de sa
menlevingsopbouw. Het clubhuis St.
Willebrord werd omgedoopt in Duk
dalf en kreeg binnen de stichting een
zodanige positie dat het zich kon
ontwikkelen van clubhuis tot het wijk
centrum dat het nu is.
Het huidige werk van Centrum
Dukdalf bestaat nog hoofdzakelijk uit
„clubjes draaien". Eén van de rede
nen daarvan is het subsidiebeleid dat
de hoogte van de subsidie afhankelijk
stelt van het aantal mensen dat het
centrum bezoekt.
Daarnaast echter worden allerlei
activiteiten ontwikkeld die de wensen
en problemen van de wijk als totaal
betreffen. Zo is er bijvoorbeeld een
enquête gehouden om te ontdekken
wat de Gorzen zoal bezighoudt, waar
van de uitkomsten de basis hebben
gevormd voor het beleid in de toe
komst.
Het belangrijkste punt in die en
quête was daarom de vraag of de
bevolking van de Gorzen iets voelde
voor een wijkraad/vereniging, omdat
het centrum meende daarmee in een
behoefte te kunnen voorzien. Het ant
woord was verrassend. Bijna unaniem
(94,7% van het aantal ondervraag
den) sprak men zich uit voor de in
stelling van een dergelijk lichaam.
Tevens richtte de enquête zich op
de problemen van de Gorzen en ook
die antwoorden waren zo duidelijk
dat vanuit de bevolking commissies
konden worden opgericht, die zich in
samenwerking met het centrum zullen
gaan bezighouden met het oplossen
van de gesignaleerde moeilijkheden.
Hierdoor wordt overigens een split
sing binnen het centrum in de hand
gewerkt. Samen met de commissies
zou het werk voor volwassenen een
plaats kunnen vinden binnen een
wijkcentrum, terwijl de jeugdactivi-
teiten onder de naam Dukdalf zou
den blijven doordraaien. De afgelo
pen jaren hebben al een ontwikkeling
in die richting laten zien. Na de de
confessionalisering hebben een aantal
ouderen zich uit de Dukdalf terug
getrokken en werd het centrum meer
en meer beschouwt als voornamelijk
jeugdcentrum. Helemaal terecht is dat
niet. Nog altijd richt de Dukdalf zich
op de gehele bevolking, al zal het
die taak beter kunnen vervullen wan
neer het ook als wijkcentrum een
duidelijk eigen gezicht heeft gekregen.
Voor de toekomst is door de en
quête als belangrijkste taak de reali
sering van een wijkraad/vereniging
(de vorm zal nog bepaald moeten
worden) aangegeven.
Het voornaamste probleem daarbij
is echter, hoe een dergelijke raad een
bundeling tot stand moet brengen
tussen allerlei in de wijk werkende
verenigingen en organisaties. Zonder
dat zou een wijkraad nauwelijks enige
zin hebben omdat haar belangrijkste
bezigheid ligt in het coördineren, ak-
tiveren en begeleiden van het werk
van de binnen die raad samenwerken
de verenigingen. Zonder zo'n raad
blijven de krachten (ook de financiële)
versnipperd. Zonder zo'n raad is
het moeilijk het noodzakelijke be
wustwordingsproces van de bevolking
op gang te brengen, de problemen
binnen de wijk groter dan tot nu toe
aan te pakken en voor de belangen
van de wijk naar buiten toe op te
koinen. Zonder zo'n raad is het bo
vendien nauwelijks mogelijk om de
democratisering van deze samenleving
werkelijk aan te pakken. En daar gaat
het toch om in het hele welzijnswerk.
