roon
Wie snoert dat flikkrend goud om 't hoofd der stervelingen
En perst de slapen zaam in schittrend diamant?
De kroon omkrunkeltmet haar rijk doorvlochle kringen
Den haarlok blond of grijs het beeld der eer of schand
De kroon zij tooit het kind des stofs. Een gloed straalt
Van 't rijk versierde hoofd op ieder burger afneder
't Is lentezonnegloed bij vruchtbaar zomerweder
Of !s Hemels wraak en straf
Ziet gij Monarch hoe 't volk met wijdgeopende oogeu
Uw kostbaar schedelsnoer met heiige geestdiift groet?
Gij voelt u 't harthet menschlijk hartbewogen.
Welaanuw dankbaar volk aan 't gloeijend hart gevlogen
Maar wat weerhoudt op eens. uw voet
Gij kunt niet f arme VorstDe kroon brandt om de slapen
Het edel diamant wordt prangend drukkend lood.
Gij beeft, dat eens die kroon de liefde uws volk ontwapen'
Zij zijn te klein en Gij te groot!
